Περπατώντας στα Σεπόλια, αυτό που βλέπει κάποιος είναι πολυκατοικίες, παρακάτω πολυκατοικίες και πάλι πολυκατοικίες. Πολυκατοικίες σύγχρονες αλλά και πολυκατοικίες παλαιότερων δεκαετιών, του 70 και του 80.
Που και που όμως, σε πείσμα της ισοπέδωσης, ξεπηδάει και κάποιο παλιότερο κτίσμα. Σαν απομεινάρι μιας άλλης εποχής. Σαν κάτι που επιμένει να υπάρχει, κόντρα στο ρεύμα. Πρόκειται για μονοκατοικίες του 40 και του 50 και του 60. Άλλες είναι ερείπια, από άλλες έχει απομείνει μόνο ένας εξωτερικός τοίχος, αλλά άλλες είναι διατηρημένες και κατοικημένες.
Αποφασίσαμε να κάνουμε μιά έκθεση φωτογραφίας με αυτά τα κτίσματα.
Ποιός ξέρει; Αν ξεπεραστεί η κρίση, που μαστίζει κυρίως την ανοικοδόμηση, να πάψουν κι αυτά να υπάρχουν. Και αυτές οι φωτογραφίες να παραμείνουν σαν ένα είδος μνημείου.
Εννοείται ότι ο κατάλογος των φωτογραφιών όλο και θα μεγαλώνει καθώς θα ανακαλύπτουμε νέα απομεινάρια.
