Οι περισσότεροι Σεπολιώτες γνωρίζουν την ιστορία μιας επικίνδυνης και αντιαισθητικής μάντρας στην οδό Καλαμά, μπροστά στην είσοδο του σχολείου, που για δεκαετίες κάποιοι ζητούσαν να γκρεμιστεί και κανείς αρμόδιος δεν έπαιρνε την απόφαση.
Για όσους δεν την γνωρίζουν και για όσους μας διαβάζουν αλλά δεν είναι από αυτήν την γειτονιά, θα την πούμε με πολύ λίγα λόγια.
Η μάντρα αυτή λοιπόν υπήρχε για να συγκρατεί ουσιαστικά ένα σωρό από χώματα, απομεινάρι κι αυτό μιας άλλης εποχής, τότε που δεν είχαν ακόμα ασφαλτοστρωθεί οι δρόμοι και υπήρχε το εργοστάσιο ΑΤΛΑΣ. Μια μάντρα ετοιμόρροπη και ήδη γερμένη σε κάποια σημεία, που όποιος πέρναγε από εκεί σκέφτονταν ότι στην επόμενη ίσως μεγάλη βροχή ή κακοκαιρία θα γκρεμίζονταν τελείως.
Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν κάνει διάφορα διαβήματα, τα τελευταία ειδικά χρόνια και μια γειτόνισσα είχε αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες διαμαρτυρίας προς τον δήμο Αθηναίων, απαιτώντας το γκρέμισμα της μάντρας αυτής. Ο τοπικός επίσης σύλλογος «Η Αναγέννηση» είχε κι αυτός δημοσιοποιήσει το πρόβλημα και είχε υποβάλει αιτήματα προς την δημοτική αρχή. Αλλά και στο sepolia.net είχε αναφερθεί το πρόβλημα αυτό δύο φορές, ως καταγγελία κατοίκων (ΕΔΩ κι ΕΔΩ).
Όλες οι δημοτικές διοικήσεις μέχρι τώρα έκαναν ότι δεν άκουγαν για το θέμα και κανείς τους δεν είχε την διάθεση να ασχοληθεί.
Πριν όμως τις τελευταίες δημοτικές εκλογές toy 2019, κάποιοι τοπικοί παράγοντες φαίνεται, πρότειναν την ένταξη του έργου αυτού στο προεκλογικό πρόγραμμα της παράταξης Μπακογιάννη για την 4η δημοτική κοινότητα και η εισήγησή τους εγκρίθηκε. Πολύ καλή η κίνησή τους βέβαια για την γειτονιά και ταυτόχρονα ωφέλιμη και για την παράταξή τους.
Τι έγραφε λοιπόν το πρόγραμμα της παράταξης ΑΘΗΝΑ ΨΗΛΑ για το ζήτημα αυτό;
«... κατασκευή ράμπας στον αδιαμόρφωτο χώρο μεταξύ της περίφραξης και του οδοστρώματος στην οδό Καλαμά, μεταξύ του 54ου γυμνασίου και του 128ου δημοτικού σχολείου Αθηνών».
Οι Αθηναίοι έδωσαν την ψήφο τους στην παράταξη Μπακογιάννη και περίπου ενάμισυ χρόνο μετά ήρθε η ώρα της ράμπας...
Κι εδώ αρχίζει η ιστορία να γίνεται ανέκδοτο. Οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου που ανέλαβαν το έργο, ξέχασαν την ράμπα! Έφτιαξαν το κατασκευαστικό σχέδιο χωρίς αυτήν. Η μάντρα γκρεμίστηκε, στη θέση του χωμάτινου όγκου που απομακρύνθηκε ρίχτηκε μπόλικο μπετόν, ανοίγματα για μερικά δεντράκια παρέμειναν, οι σκάλες προς το ψηλότερο επίπεδο, που βρίσκεται το παρκάκι Ατλας και η είσοδος του δημοτικού σχολείου, διαμορφώθηκαν, αλλά ράμπα πουθενά.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει και το διαδίκτυο και η τοπική ομάδα στο facebook και έτσι το θέμα αναδείχθηκε. Η γειτόνισσα που είχε εξ αρχής αναλάβει εργολαβικά τις πιέσεις για το γκρέμισμα της μάντρας έστειλε επιστολές παντού. Οι περισσότεροι κάτοικοι διαμαρτύρονταν.
Αναρωτιούνταν, πως γίνεται να φτιάχνεται ένα έργο το έτος 2021 και να προβλέπονται μόνο σκαλιά και όχι ράμπα για ΑΜΕΑ, πως θα ανεβαίνουν οι γονείς με τα καροτσάκια των μωρών και διάφορα άλλα λογικά και αυτονόητα.
Έτσι λοιπόν, εκεί που άρχισε να υλοποιείται ένα έργο για το οποίο όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι, ξαφνικά εμφανίστηκαν τόσες πολλές διαμαρτυρίες, που οι σύμβουλοι του Δημάρχου αναγκάστηκαν να τον ενημερώσουν.
Βέβαια αυτός είχε προλάβει ήδη να επισκεφθεί, να επιθεωρήσει το έργο αλλά και να κάνει τις απαραίτητες δηλώσεις στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, περιχαρής και σίγουρος για το ευτυχές αποτέλεσμα, που όμως δεν εξελίσσονταν σε τέτοιο. Η εντολή του πλέον ήταν σαφής: «Φτάξτε πάση θυσία ράμπα και φροντίστε να μην εκτεθούμε περισσότερο». Δεν είμαστε μπροστά βέβαια, αλλά κάπως έτσι θα έγινε σίγουρα....
Ο πανικός στα τεχνικά κλιμάκια του Δήμου ήταν πλέον φανερός. Οι ίδιοι άνθρωποι που ισχυρίζονταν ότι η ράμπα δεν μπορούσε να κατασκευαστεί, ότι αν γίνονταν δεν θα πληρούσε τις προδιαγραφές, ότι υπήρχαν και άλλοι τρόποι πρόσβασης και άλλα τέτοια «ωραία» επιχειρήματα, τώρα ισχυρίζονταν, ότι η ράμπα ήταν εξ αρχής στο σχέδιο, αλλά φταίνε οι κάτοικοι που ήταν ανυπόμονοι και δεν περίμεναν πρώτα να ολοκληρωθεί το έργο... για να δούν ότι υπάρχει ράμπα.
Έφτασαν μάλιστα στο σημείο τα αναθεωρημένα έργα να τα παρουσιάσει ο αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών στο συμβούλιο της 4ης δημοτικής κοινότητας για να εγκριθούν. Προσέξτε! Το συμβούλιο της 4ης δημοτικής κοινότητας, ΔΕΝ είχε συζητήσει καν και ΔΕΝ είχε εγκρίνει κατά συνέπεια, το αρχικό σχέδιο. Και όταν πλέον ο χώρος είχε διαμορφωθεί, του έστειλαν για έγκριση το αρχικό σχέδιο στο οποίο είχε συμπεριληφθεί και η κατασκευή ράμπας!
Κι άρχισαν πάλι τα γκρεμίσματα και τα ξαναχτισίματα για να φτιαχτεί επιτέλους η ράμπα, που τάχατες είχε εξ αρχής προβλεφθεί.
Το αποτέλεσμα; Είναι νωρίς ακόμα για να το κρίνουμε συνολικά, γιατί όποιος βλέπει τον χώρο σήμερα, αγριεύεται από το πολύ μπετόν που έχει πέσει εκεί. Pocket parks φτιάχνει ο Δήμος και τα διαφημίζει και καλά κάνει, αλλά εκεί προτίμησε το μπετόν από το λίγο περισσότερο χώμα και πράσινο. Ίσως όταν μπούν και τα δεντράκια να διορθωθεί λίγο η κατάσταση.
Αλλά αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν βλέπει αυτό το κατασκεύασμα, τον χώρο έτσι όπως έχει διαμορφωθεί εκεί, δεν θα μπορεί με τίποτα να εξηγήσει τον σκοπό του και θα οδηγείται σε παράλογα συμπεράσματα. Κάτι σκαλιά υπερβολικού πλάτους και στο πλάϊ τους μια στενή ράμπα (που πρέπει να είναι ακριβώς στα όρια του επιτρεπτού πλάτους) η οποία παίρνει και στροφή 180 μοιρών για να προσγειωθεί, με φορά προς την βάση της σκάλας. Νομίζω η φωτογραφία μιλάει από μόνη της. Πρέπει να είναι από τα πιό περίεργα σημεία στην Αθήνα αυτό έτσι όπως έχει φτιαχτεί. Αναρωτιέται κανείς εύλογα: υπήρχε κι αρχιτέκτονας στην μελέτη διαμόρφωσης του χώρου;
Θετικό πάντως για τους κατοίκους, που μετά από μερικές δεκαετίες, περνούν απ΄το σημείο αυτό και δεν αντικρύζουν το θλιβερό θέαμα εκείνης της τρισάθλιας μάντρας.
Θετικό, γιατί έπαψε να υπάρχει και ο κίνδυνος για τους μικρούς κυρίως μαθητές που πέρναγαν καθημερινά από εκεί.
Θετική και η στροφή 180 μοιρών (ανάλογη της στροφής της ράμπας) της στάσης των τεχνικών υπηρεσιών του δήμου Αθηναίων που οδήγησε στην κατασκευή της ράμπας.
Στροφή βέβαια, που αν δεν υπήρχαν οι φωνές διαμαρτυρίας, μέσω διαδικτύου έστω, δεν θα γίνονταν ποτέ και έτσι ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα είχε προβληματισμούς για το κατασκεύασμα.