Διάβαζα πριν μερικές μέρες ένα αρθράκι που είχα γράψει παλαιότερα για τον θρυλικό κινηματογράφο των Σεπολίων ΑΜΟΡΕ και διαπίστωσα κάποιες «ανορθογραφίες» με βάση αυτά που ξέρω σήμερα. Σκέφτηκα να τις διορθώσω, αλλά μετά αποφάσισα καλύτερα να το γράψω από την αρχή.
Φωτογραφία εποχής του ΑΜΟΡΕ την περίοδο της δόξας του
Με τον κινηματογράφο ΑΜΟΡΕ λοιπόν, πολλοί από εμάς του παλιούς έχουμε συνδέσει τα χρόνια της νιότης μας, τότε που ο κινηματογράφος ήταν μαγικός από μόνος του. Όπως βέβαια και με τους άλλους κινηματογράφους της γειτονιάς μας, την ΔΩΡΑ, την ΑΝΤΙΝΕΑ, το ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ και άλλους για τους οποίους θα γράψουμε άλλη φορά.
αεροφωτογραφία από το αρχείο της Γ.Υ.Σ. του 1969
Ο κινηματογράφος αυτός βρίσκονταν εκεί που σήμερα είναι το σούπερ-μάρκετ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, εκεί που «σκάει» η Δωδώνης στην Δυρραχίου και έπιανε ολόκληρη την πρόσοψη του τετραγώνου. Στις εφημερίδες της εποχής η θέση του αναφέρονταν ως «Ρόδου» ή «πλατεία Σεπολίων». Μπροστά από τον κινηματογράφο, θυμάμαι ο ίδιος, ότι είχε ένα παρκάκι τριγωνικό, πιθανόν το ίδιο που υπάρχει και σήμερα, στο οποίο έπαιζαν παιδιά, συνδυάζοντας κάποιες φορές το παιχνίδι με τον κινηματογράφο.
Το ΑΜΟΡΕ λειτούργησε από το 1961 έως και το 1977.
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Φύσσα, βρισκότανε στο τέρμα της οδού Δωδώνης 139 και Ρόδου, λίγο πριν την εκβολή της Δωδώνης στη Δυρραχίου, με τηλέφωνο 814283. Ρεπορτάζ εποχής αναφέρει: «Νέος κινηματογράφος χειμερινός – θερινός ετοιμάζεται υπό του μηχανικού κ. Γ. Κατσιαβού παρά την πλατείαν Σεπολίων. Η νέα αίθουσα θα ανήκη εις τον ιδιοκτήτην του οικοπέδου κ. Γεώργιον Κατράκην».
Βέβαια, ο Σεπολιώτης Λάζαρος Μακρίδης, έγραψε την δική του μαρτυρία στο facebook σχετικά με την ιδοκτησία του ΑΜΟΡΕ, αλλά και κάποιους που εργάζονταν εκεί.«Ιδιοκτήτης του Αμόρε ήταν Ο Ανδρέας Μαχαίρας, ταμίας η κοκινομαλλα Μαρία η κουκλαρα και μηχανικός ο κύριος Μαντζαρης».
Το πιο πιθανόν είναι επομένως το ΑΜΟΡΕ κάποια στιγμή να άλλαξε ιδιοκτήτη και από τον κ Κατράκη να πέρασε στον κ.Μαχαίρα.
Δείτε στην διαφήμιση του 1963, που διαφήμιζε ότι είχε και άνετο παρκάρισμα. Εμ βέβαια, πόσοι είχαν αυτοκίνητο εκείνη την εποχή στα Σεπόλια!
Ο κινηματογράφος ήταν πολύ μεγάλος για την εποχή του και για την περιοχή που βρισκόταν, είχε εξώστη,1000 καθίσματα συνολικά και οροφή που άνοιγε και έκλεινε αυτόματα. Ξεκίνησε με προδιαγραφές να είναι Α προβολής αλλά σύντομα καθιερώθηκε σαν Β.
Τα σημαντικότερα όμως και πιο αξιόπιστα στοιχεία για το ΑΜΟΡΕ τα παίρνουμε από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο που είχε τυπωθεί από την ιδιοκτησία του κινηματογράφου και το οποίο είχε στην κατοχή της η κα μαίρη Γάζωρο (όνομα facebook).
Από αυτό αντλούμε τα παρακάτω επιπλέον στοιχεία.
Τα σχέδια του ΑΜΟΡΕ τα έκανε ο αρχιτέκτων Πλάτων Αναστασόπουλος. Την στατική μελέτη ο πολιτικός μηχανικός Μπαζακίδης, ενώ την κατασκευή η τεχνική εταιρία Γεωργίου και Παναγιώτη Κατσιαβού. Στο έργο επιβλέποντες μηχανικοί ήταν οι αρχιτέκτονες Ηλίας και Γεώργιος Μελετόπουλος καθώς και πολιτικός μηχανικός Κοκκώνης. Την διακόσμηση την είχε κάνει ο ντεκορατέρ Βασίλειος Φωτόπουλος. Σε αυτό το φυλλάδιο ο κινηματογράφος αυτοπροσδιορίζεται από πλευράς θέσης, ότι βρίσκεται «Αγίου Μελετίου» ενώ τα προβαλλόμενα χαρακτηριστικά του είναι τόσα πολλά που καλύτερα να τα διαβάσετε στην φωτογραφία του φυλλαδίου. Επιγραμματικά, ο κινηματογράφος διέθετε κυλιόμενη στέγη που άνοιγε και έκλεινε σε 7 δευτερόλεπτα, 800 πολυθρόνες καθημένων και εξώστη 300 θέσεων, μπαρ - καπνιστήριο, σύστημα air-condition, μηχανήματα προβολής phillips και hi-fidelity ήχο.
Πάντως, εφ΄όσον το φυλλάδιο αυτό διαφημίζει τον κινηματογράφο, ως κέντρο ψυχαγωγίας μάλιστα, πρέπει να εξεδόθη στις αρχές της λειτουργίας του, το 1961 να υποθέσουμε. Και αναφέρει ως ιδιοκτήτη τον κ. Μαχαίρα. Επομένως, η πληροφορία που δίνει στο βιβλίο του ο κ. Δ.Φύσσας, ότι η επιχείρηση ανήκε στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου κ. Κατράκη,είτε ήταν λανθασμένη είτε η ιδιοκτησία του κ. Κατράκη διήρκεσε πολύ λίγο.
Όσο πέρναγαν τα χρόνια όμως και μπαίναμε βαθειά στην εποχή της τηλεόρασης, όπως συνέβη και με πολλούς άλλους κινηματογράφους της Αθήνας, η πελατεία του ΑΜΟΡΕ έφθινε, το επίπεδό του έπεφτε κι αυτό, μέχρι που έκλεισε οριστικά το 1977.
Η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία του ΑΜΟΡΕ (έχει την ταινία ΑΓΑΠΗ και ΑΙΜΑ) που έχουμε δει - την ανάρτησε η Ntina Mantziorou στο facebook
Στα χρόνια της δόξας του όμως το ΑΜΟΡΕ δεν έπαιζε μόνο ταινίες. Αλλά κάποιες φορές μετατρέπονταν και σε χώρο συναυλιών. Συναυλίες εκεί έδιναν ερασιτεχνικά συγκροτήματα μοντέρνας, για την εποχή, μουσικής, αλλά και μεγάλοι πολύ γνωστοί καλλιτέχνες. Μια μαρτυρία γι αυτό είναι της Σεπολιώτισσας Lina Apostol, που έγραψε σχετικά με αυτό στο facebook:
«...μεσα στο ΑΜΟΡΕ επαιξαν ερασιτεχνικα συγκροτηματα μουσικης, μοντερνας για την εποχη. Ερωτευθηκαμε, χορεψαμε γυρω στα καθισματα, εγιναν γνωστοι καλλιτεχνες και τραγουδιστες, που με απλοτητα και σοβαροτητα προσφεραν τεχνη χωρις τυμπανοκρουσιες».
Ενώ ο Stefanos Kantounis, στην ίδια συζήτηση, συμπλήρωσε:
«Τα συγκροτήματα της περιοχής που εμφανίστηκαν στο Αμόρε, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω ήταν και χειμερινό και θερινό με κυλιόμενη στέγη, ήταν οι σκανδαλιαρηδες που μετονομάσθηκαν σε beats και οι First. Έπαιρναν μέρος στα Κυριακάτικα πρωϊνά όπου ήταν παρούσα όλη η νεολαία της περιοχής. Χρονικά μιλάμε για τα τέλη της δεκαετίας του 60». Ο κύριος μάλιστα αυτός γνωρίζει και τα ονόματα των μελών του ενός συγκροτήματος, των beats.«.. εκτός του ντράμερ Σηφη Παπαδόπουλου άλλα μέλη των Beats ήταν οι Γιάννης Μέλιος, Νίκος Γιακουμάκης, Τάκης Ανδρούτσος και Πάνος Γληνός».
<Η Αννα Αζούρ από την άλλη πάλι, θυμάται πολύ καλά μια συναυλία που έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης στο ΑΜΟΡΕ, το 1962.
«Το 1962 έδωσε στο ''ΑΜΟΡΕ'' συναυλία ο Μίκης Θεοδωράκης! Έχω αυτόγραφό του από εκείνη την εκδήλωση! Αξέχαστες εποχές...» έγραψε στην ομάδα sepolia city του facebook.
Κάποιος άλλος, ο Στελιος Κοντινος, θυμάται την Μαρία Φαραντούρη να δίνει συναυλία εκεί. Συναυλία που είχε εισιτήριο 70 δραχμές.
Ενώ, ο Stelios Nikolopoulos ανασύρει από την μνήμη του ότι εκεί γίνονταν μέχρι και πολιτικές συγκεντρώσεις στις οποίες πήγαινε με τον πατέρα του.
Η ταινία «Το τσίρκο των εγκλημάτων» του 1959 που παίχτηκε στο ΑΜΟΡΕ το 1961
Πόσο σημαντικό ρόλο επομένως έπαιξε ένας κινηματογράφος, που πολύ καλά αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν μόνο κινηματογράφος, αλλά και «πολιτιστικό κέντρο» εκείνης της περιόδου, στην διαμόρφωση, ως ένα βαθμό, της κουλτούρας μιας γειτονιάς! Διαμόρφωση που βασικό χαρακτηριστικό είχε την κοινωνικότητα και την συνεύρεση...
Πηγές: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΥΣΣΑΣ - ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - 1896 - 2013, Μάνος Γαϊτάνος - Οι κινηματογράφοι που αγαπήσαμε - 2016, Cinema-Hellas, Σεπόλια City
Την φωτογραφία εποχής του ΑΜΟΡΕ την προσέφερε η κα Αλεκα Αραβιστανη