Χαιρόμαστε που τα Σεπόλια θα παίξουν στην ταινία που γυρίζει η Disney για τον Greek Freak. Χαιρόμαστε; Όλοι; Πρέπει να χαιρόμαστε; Θάλεγα ευτυχώς που η Disney στις ταινίες που γυρίζει δεν το πάει και πολύ βαθειά το πράγμα, δεν ψάχνει και πολύ την πραγματικότητα και συνήθως της αρκεί να καλλιεργεί τον μύθο και να βγάζει χρήματα. Αλλιώς...
Λαθρομετανάστες παντού, γεμίσαμε σκουρόχρωμους, όλοι αυτοί φέρνουν την εγκληματικότητα, φοβάσαι να κυκλοφορήσεις στους δρόμους με όλη αυτήν την αραπιά που πλάκωσε, μας παίρνουν τις δουλειές, σε λίγο όλα τα κουρεία θα τα έχουν ασιάτες, χαλάσανε τα Σεπόλια με όλους αυτούς τους ξενόφερτους, εμένα δεν με νοιάζει αλλά φοβάμαι για τα παιδιά μου στο σχολείο, ποιος ξέρει τι αρρώστιες κουβαλάνε όλοι αυτοί, ε όχι και να κρατάνε οι αλλοδαποί την ελληνική σημαία, να βοηθήσουμε τον φτωχό, ναι, αλλά τον Έλληνα φτωχό, αυτοί να πάνε στην πατρίδα τους να τους βοηθήσουν εκεί κ.α. κ.α.
Ποιος δεν τα έχει ακούσει στο καφενείο, στο μαγαζί που πάει να ψωνίσει, στον δρόμο, στην παρέα του, πόσοι από μας δεν έχουμε πει κάτι απ΄ αυτά;
Και μετά; ο Αντετοκούνμπο έγινε αυτό που έγινε. Τα Σεπόλια περήφανα γιατί ήταν η γειτονιά που μεγάλωσε. Ναι, αλλά πως μεγάλωσε ακριβώς; Σε ποιο περιβάλλον; Διαφορετικό από αυτό που περιγράφω με τις παραπάνω ατάκες; Δεν φαντάζομαι. Ούτε φαντάζομαι εμείς οι Σεπολιώτες να είχαμε διαγνώσει το ταλέντο του Γιάννη και να τον είχαμε στα όπα-όπα από μικρόν!
Έχουμε διαβάσει και έχουμε ακούσει όλοι μας πόσο βοήθησαν το συγκεκριμένο παιδί η εκκλησία του Άγιου Μελέτη και κάποιοι μεμονωμένοι άνθρωποι, αλλά και πόσα προβλήματα του δημιούργησαν κάποιοι άλλοι.
Ας μην μείνουμε όμως σ΄ αυτά. Ας πάμε στην υποκρισία που μας διαπερνάει.
Ο Γιάννης (όλοι τώρα τον λέμε με τον μικρό του όνομα και οι περισσότεροι από μας τον συναντούσαν κάθε μέρα στον δρόμο!) δεν ήταν λαθρομετανάστης, ήταν από εργατική και φιλήσυχη οικογένεια. Ο Γιάννης και τ΄ αδέλφια του ήταν καλά παιδιά. Ο Γιάννης δεν ήταν και τόσο μαύρος. Ο Γιάννης από μικρός είχε τρία ιδεώδη. Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια. Ο Γιάννης. Οι υπόλοιποι που δεν έγιναν διάσημοι; τι ακριβώς ήταν ο κάθε ξένος, μετανάστης, πρόσφυγας, που δεν έγινε διάσημος. Τον γνωρίσαμε; του δώσαμε την ευκαιρία; ή τον συναντήσαμε στον δρόμο και αλλάξαμε πεζοδρόμιο; Όπως, μην κρυβόμαστε μεταξύ μας, θα έκαναν και οι περισσότεροι αν συναντούσαν τον Γιάννη.
Τώρα έχουμε όνειρο να παίξουμε κομπάρσοι στην ταινία για την ζωή του Γιάννη. Γιατί είμαστε Σεπολιώτες. Γνωστοί πλέον σε όλο τον κόσμο. Και περήφανοι, που βγάλαμε τον Γιάννη, από τα σπλάχνα της υποκρισίας μας, να φοράει το εθνόσημο και να αντιπροσωπεύει όχι μόνο την γειτονίτσα μας αλλά και την χώρα μας την ίδια.
Κι ας ξεχάσαμε το «αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν», όσοι είμαστε Χριστιανοί και γεμίζουμε (γεμίζαμε προ καραντίνας) τον Άγιο Μελέτη κάθε Κυριακή ή το να σέβεσαι και να αντιμετωπίζεις ισότιμα τον κάθε συνάνθρωπό σου ανεξάρτητα από το χρώμα του και την θρησκεία του, όσοι δεν είμαστε.