Με τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, τα διαβάσαμε όλα πιά και από όλους. Από αυτούς που έπρεπε και ώφειλαν αλλά και από αυτούς που έπρεπε να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό και με την σιωπή να δείξουν τον όποιο σεβασμό τους. Δυστυχώς οι δεύτεροι είναι και οι περισσότεροι.
Ανάμεσα σε αυτούς και ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο οποίος, κατά την γνώμη μου έκανε μία από τις πιο αστείες δηλώσεις, προσπαθώντας κι αυτός να πάρει ένα μερίδιο της ακτινοβολίας του Μίκη, παρουσιάζοντας τον ούτε λίγο ούτε πολύ ως ομοιδεάτη του.
Δείτε την δήλωση του Δημάρχου:
«Οικουμενική συγκίνηση έχει προκαλέσει ο θάνατος του σπουδαίου Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Πλήρης ημερών κι έχοντας φιλαράκο του τον Χάρο (επίλογος του τελευταίου του βιβλίου «Μονόλογοι στο λυκαυγές»), έφυγε αφήνοντας πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη».
Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα και το ζουμί της δήλωσης του Κ. Μπακογιάννη....
«Προσπαθώντας να απαντήσω στο μεγαλύτερο υπαρξιακό ερώτημα "γιατί ζούμε", σκέφτομαι το παράδειγμα του Μίκη. Ζούμε για να δημιουργούμε. Ζούμε για να είμαστε η δράση κι όχι η αντίδραση.
Το φως και η γνώση είναι η λευτεριά μας. Μίκη σε ευχαριστούμε για όλα».
Ζούμε για να είμαστε η δράση και όχι η αντίδραση... Αυτό κατάλαβε αυτός (ή όσοι του έγραψαν την δήλωση) από την ζωή και το έργο του Μίκη. Ότι ο Μίκης δεν αντιδρούσε. Δεν ήταν αγωνιστής που αντιδρούσε και έντονα μάλιστα σε ότι διαφωνούσε. Δεν αντέδραση στην κατοχή, δεν αντέδρασε στην μετέπειτα προσπάθεια να κατακτήσουν άλλοι ξένοι την Ελλάδα, δεν πήρε μέρος στα Δεκεμβριανά, δεν αντέδρασε στο κράτος της δεξιάς, δεν αντέδρασε στην χούντα, δεν αντέδρασε σε τίποτα. Γιατί ήταν υπέρ της δράσης! Ποιάς δράσης όμως; Ακόμα και στα τελευταία χρόνια ο Θεοδωράκης δεν ήταν που αντέδρασε στα μνημόνια; και τέλος, άσχετα με το αν γι αυτό κατακρίθηκε και δικαίως όσο για οτιδήποτε άλλο, δεν αντέδρασε στην συμφωνία για την Μακεδονία; Επομένως, τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής;
Θέλει να πει. Εγώ κάνω έργα, άρα κάνω τα ίδια που έκανε ο Θεοδωράκης κι εσείς που αντιδράτε στα έργα μου, δεν είστε σύμφωνοι με το πνεύμα του Θεοδωράκη, που μόνο εγώ το κατάλαβα. Υπάρχει πιο ακραία προσπάθεια οικειοποίησης του έργου του Θεοδωράκη από αυτήν;
Τον μεγάλο άνθρωπο τον κατεβάζουμε στο επίπεδο της μικρής δικής μας θλιβερής πραγματικότητας για να την δικαιώσουμε...
Αλλά κι αυτό για το φως, τι το ήθελε ο Δήμαρχος; Δεν ξέρει ότι ζούμε στα σκοτάδια;
