Άρθρα, ιδέες, απόψεις

Τρία χρόνια πέρασαν από την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, μια δολοφονία που ακόμαδεν έχει κριθεί δικαστικά. Έχει όμως κριθεί στην συνείδηση των ανθρώπων που επιμένουν να είναι άνθρωποι.

Έπεσα επάνω σε δύο, κατά την γνώμη μου, εξαιρετικές αναρτήσεις για το ζήτημα, τις οποίες και αναδημοσιεύω χωρίς άλλα λόγια.

Η πρώτη είναι της συγγραφέως Μάρω Δούκα:

Σαν σήμερα στο δρομάκι Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας, μέρα μεσημέρι, σκότωσαν τον Ζακ Κωστόπουλο. Ένας χρυσοχόος κι ένας μεσίτης. Και γύρω κόσμος πολύς που παρακολουθούσε σαν χορός σε αρχαία τραγωδία το αιματοκύλισμα του Ζακ. Κατέφτασε και η αστυνομία να βάλει ένα χεράκι.΄Ηρθε κι ένα ασθενοφόρο για να συνδράμει. Μέσα στο ασθενοφόρο ξεψύχησε ο Ζακ. Σ΄ έναν μήνα από σήμερα έχει οριστεί η δίκη των δολοφόνων που κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και σκεφτείτε το λίγο, δικηγόρος των δολοφόνων είναι ο νυν υπουργός υγείας κύριος Πλεύρης. Αυτός που πριν από λίγα χρόνια χαριτολογούσε στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων ότι θα μπορούσαμε, αντί να σκάμε παραμονές Χριστουγέννων πού να βολέψουμε τους Κούδρους πρόσφυγες που κοιμόνταν με τα μικρά παιδιά τους στο Σύνταγμα, να τους κρεμάσουμε λαμπάκια και να τους βάλουμε να τρέχουν ασταμάτητα γύρω από την εορταστικά στολισμένη Πλατεία.

Και η επόμενη του αρθρογράφου Δημήτρη Τσίρκα:

Τρία χρόνια πριν, ένας κανονικός καταστηματάρχης με τον εξίσου κανονικό φίλο του, μαζί με κάποιους κανονικούς αστυνομικούς και τον επίσης κανονικό τραυματιοφορέα, σκότωσαν έναν άνθρωπο, υπό το αδιάφορο βλέμμα αρκετών (πλην ενός) κανονικών περαστικών.
Στο κέντρο της Αθήνας, στη μέση του δρόμου, σε μια κανονική συνοικία, μια κανονική μέρα σαν και αυτή.
Ο μόνος μη κανονικός σε τούτη την εγκληματική αλληλουχία ήταν ο δολοφονημένος. Έτσι τουλάχιστον φάνηκε σε όσους τον σκότωσαν ή στάθηκαν απαθείς μπροστά στον φόνο του.
Σε τι συνίστατο αυτή η μη κανονικότητα, κανείς δεν ξέρει. Ήταν όμως αρκετή για να τον καταδικάσουν σε θάνατο οι δικαστές και δήμιοί του.
Χωρίς να του δοθεί η παραμικρή ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Να φωνάξει ίσως ένα «σταθείτε, είμαι και γω κανονικός».
Η ετυμηγορία ήταν αυτόματη και η ποινή εκτελέστηκε αμέσως. Μετά την απομάκρυνση από την κανονικότητα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Τρία χρόνια μετά, οι δολοφόνοι συνεχίζουν απρόσκοπτα την κανονική τους ζωή.
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Αφού είναι όλοι τους κανονικοί και η κανονικότητα δεν διώκεται. Ακόμα και όταν δολοφονεί.

Σε αυτό το τελευταίο μία χρήστης του facebook συμπλήρωσε σε σχόλιο:

και μην ξεχνάμε ότι κανονικος δικηγόρος των κανονικών δραστών είναι ο κανονικός Υπουργος Υγείας.