Όταν βλέπω στην tv προγράμματα του τύπου «παίκτες διαγωνίζονται για κάτι»,
ποιός τραγουδάει καλύτερα, ποιός μαγειρεύει πιό καλά, ποιός τρώει πιό πολύ, ποιός είναι πιό τυχερός, ποιός γνωρίζει περισσότερα άχρηστα πράγματα, ποιός αντέχει περισσότερο τις κακουχίες, ποιός επιζεί, ποιός μιμείται καλύτερα τους άλλους, ποιός γαμάει καλύτερα, ποιός μπορεί να πει τις μεγαλύτερες μαλακίες, πάντα... μα πάντα.. έρχονται στο μυαλό μου εικόνες που έχω δει σε πολυάριθμες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, να διαγωνίζονται κάποιοι σε μια μεγάλη αρένα, για το ποιός θα εξοντώσει τον άλλο, μέχρι θανάτου μιλάμε και τα πλήθη στις κερκίδες να αλαλάζουν και να ζητάνε στο τέλος τον εξευτελιστικό θάνατο του ηττημένου.
Οι θλιβεροί παρουσιαστές, όσο παρουσιάζουν ενδιαφέρον με πολύ αίμα θέαμα επιζούν κι αυτοί. Όσο πιο αποτελεσματικά έχουν επιλέξει τους μονομάχους, τόσο περισσότερο παραμένουν σαν παρουσιαστές. Αν αποτύχουν θα τους βάλουν κι αυτούς να αγωνιστούν για την ζωή τους με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης.
Περισσότερο με ενοχλούν τα πλήθη.
Όταν τα βλέπω αυτά, αηδιάζω, μούρχεται εμετός. Και βρίζω. Γνωστοί και φίλοι μάταια προσπαθούν να με καθησυχάσουν. Δεν το μπορώ. Δεν το αντέχω.
Σεπολιώτης
