Η συγκεκριμένη σειρά των περίπου 100 φράσεων με τις οποίες θα μπορούσε κάποιος να βροντοφωνάξει ότι γουστάρει που είναι έλληνας, αν θυμάμαι καλά πρωτοκυκλοφόρησε τα πρώτα χρόνια των μνημονίων.
Φυσικά, οι φράσεις στο σύνολό τους υποδηλώνουν και μιά περιφρόνηση για τους άλλους ευρωπαϊκούς κυρίως λαούς.
Δυστυχώς δεν βρήκα κάποια αξιόπιστη πηγή για το ποιός ήταν ο αρχικός εκδότης αυτής της σειράς, που κυκλοφόρησε είτε με την μορφή εικόνων, είτε video, είτε απλού κειμένου, αλλά και αρχείου προβολής powerpoint.
Την βρήκα λοιπόν κάπου θαμμένη στα email μου και αποφάσισα να την βάλω εδώ περισσότερο για ιστορικούς λόγους.
Θυμάμαι πάντως ότι όταν την είχα δεί πρώτη φορά είχα αισθανθεί ένα κάτι σαν εθνικό ρίγος, ένα τρέμουλο, μιά περηφάνια, μιά ανάσταση, είπα από μέσα μου ένα «άντε γαμηθείτε κι εσείς κι η Ευρώπη σας».
Σήμερα που το ξαναδιάβασα δεν μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα το ίδιο, παρ' όλο που στις περισσότερες παρατηρήσεις του ο συγγραφέας έχει δίκιο. Αρχίσαμε μήπως να προσγειωνόμαστε λίγο ως λαός;
