Αν ισχυρίζονται μερικοί «κακοήθεις», ότι ο ΡανΤαΠλαν της πολιτικής απολαμβάνει ασυλίας από την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας, τότε τι θα έπρεπε να πούμε για την ασυλία του Δημάρχου Αθηναίων από την ίδια πλειοψηφία μέσων ενημέρωσης, μιας και πρόκειται για το χρυσό παιδί της Νεοδημοκρατικής παράταξης και την ενσάρκωση του ελπιδοφόρου μελλοντός της;
Ο σημερινός Δήμαρχος, αφού πέρασε από Καρπενήσι και Περιφέρεια Στερεάς συνεχίζει την πολιτική του εκπαίδευση και παίρνει τα πτυχία του «παίζοντας» στον Δήμο Αθηναίων. Παντού επιτυχίες έχει στο νέο παιχνίδι του! Έφτιαξε το κέντρο της Αθήνας με τον Μεγάλο Περίπατο, βελτίωσε το μικροκλίμα της Ομόνοιας με τους απορροφητήρες, γέμισε την πόλη «πάρκα τσέπης», οραματίζεται την διπλή ανάπλαση, προτείνει την επαναφορά του πράσινου δακτύλιου, καθαρίζει την πόλη τόσο καλά που αυτή έχει αλλάξει όψη, φτιάχνει δρόμους και τελευταία επισκευάζει και τα πεζοδρόμια... Αυτή είναι η εικόνα που παίρνουμε από τα ΜΜΕ, τα οποία άκριτα δέχονται αυτά που τους σερβίρουν οι παρά τω δημάρχω αλλα και ο ίδιος με απανωτές συνεντεύξεις του.
Με κάνουν όλα αυτά και αναρρωτιέμαι όμως συνεχώς. Εγώ που ζω; Γιατί δεν βλέπω όλη αυτή την πρόοδο; Τι βιώνω σαν κάτοικος Σεπολίων, μιας γειτονιάς του Δήμου Αθήνας; Βλέπω πραγματικά γύρω μου την καθαριότητα και τα φώτα στους δρόμους; Βλέπω πράγματι περισσότερο πράσινο; Βλέπω καλύτερο μικροκλίμα (sic);
Μία μεγάλη υποκρισία είναι τα πάρκα τσέπης. Όχι ότι κάνουν κακό βέβαια, αυτά τα ίδια. Όπου γίνονται ή όπου αναδημιουργούνται, αναφερόμαστε σε αυτά τα έξι που έχουν φτιαχτεί μέχρι τώρα, καλό είναι. Όλη αυτή η προπαγάνδα όμως που γίνεται είναι εκπληκτικά δυσανάλογη του οφέλους που προσφέρουν. Και δημιουργεί την εντύπωση ότι έρχεται να καλύψει την ανυπαρξία του δήμου, όσον αφορά πραγματικά και σημαντικά έργα ανάπτυξης του πρασίνου στην Αθήνα. Και για να μην μιλήσουμε για πράγματα, όπως η διπλή ανάπλαση, ας μιλήσουμε για πιο κοντινά μας και κατανοητά.
Ήταν ανάγκη το χρήσιμο πολιτιστικό μουσείο στην Ακαδημία Πλάτωνος να σχεδιαστεί να γίνει μέσα στο πάρκο της περιοχής; Ας μην είναι 580 τα δέντρα που θα κοπούν, ας είναι 100, 50 ή 5. Όσα και να είναι, θα αφαιρέσουν κομμάτι ενός πνεύμονα της περιοχής και σίγουρα αυτή η κίνηση δεν έχει καμία σχέση με εξαγγελίες που ο Δήμαρχος συνεχώς κάνει, για πιο πράσινη Αθήνα . Την ίδια ώρα μάλιστα που στην ίδια γειτονιά, επικρατεί ένα πολεοδομικό χάος και υπάρχουν άπειροι εν δυνάμει διαθέσιμοι χώροι για την δημιουργία του μουσείου σε σημείο εκτός του πάρκου.
Στα Σεπόλια, φτιάχτηκε ένα πάρκο τσέπης το οποίο διαφημίστηκε δεόντως. Κατ' αρχήν ο χώρος ήταν ήδη ένας χώρος που είχε χρησιμοποιηθεί σαν τέτοιος, σαν παρκίδιο, και στο παρελθόν αλλά είχε εγκαταλειφθεί. Πρόκειται λοιπόν για μια ανα-παρκοποίηση, όχι για κάποιον χώρο που είχε μπετόν και τώρα έγινε πάρκο. Αλλά, όπως έγραψε επιτυχημένα ένας γείτονας στο facebook, φυτεύοντας θυμάρι προσπαθείς Δήμαρχε να αντιστρέψεις το «μικροκλίμα» και να πολεμήσεις την κλιματική αλλαγή;
Την ίδια ώρα βέβαια που λίγο παραπέρα, υπάρχει το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ, το οποίο είναι απαλλοτριωμένο και χαρακτηρισμένο ως χώρος πρασίνου, αλλά δέντρα δεν έχει! Ακόμα επεξεργάζονται τα σχέδιά τους οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου για το πως θα διαμορφωθεί ο χώρος. Και η καθυστέρηση αυτή μας φοβίζει, όχι μόνο στο αν θα γίνει κάτι εκεί τελικά, αλλά και στο τι είναι αυτό που θα γίνει. Μήπως η καθυστέρηση οφείλεται στην αναζήτηση των κατάλληλων ιδιωτών - συμμετόχων για την αξιοποίηση του ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ;
Και λίγο πιο δίπλα, το ΒΟΤΡΥΣ. Έρμο και βαρύ το κτίριο, παραμένει χώρος στέγασης διαφόρων ανθρώπων που το βρίσκουν κατάλληλο για καταφύγιο, όσο παραμένει ερείπιο και εστία βρωμιάς και υποβάθμισης της περιοχής. Και ο χώρος γύρω από αυτό, που θα μπορούσε να ήταν κι αυτός ένας χώρος πρασίνου που πραγματικά θα αναβάθμιζε την περιοχή, παραμένει άλλοτε ζούγκλα και άλλοτε αποψιλωμένος, αλλά πάντα άχρηστος και επικίνδυνος για τον κάτοικο της περιοχής. Κάποια ομάδα εργασίας θα δημιουργούνταν μεταξύ ΚΤΥΠ και Δήμου Αθηναίων που θα μελετούσε πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ο χώρος και θα υπέβαλλε προτάσεις, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι η παραπομπή ενός έργου σε ομάδες εργασίας είναι ο φερετζές του «δεν κάνω τίποτα».
Και η καθαριότητα; ας μιλήσουμε για καθαριότητα. Αυτήν όμως που βλέπουμε δίπλα μας και όχι αυτήν που βλέπουμε σε τηλεοπτικά πλάνα. Ας δούμε μια ιστορία για ζέσταμα.
Βλέπουμε το ίδιο καλαθάκι στις 26/9 και στις 1/10 γεμάτο με σκουπίδια περαστικών, στον παρκοδιάδρομο Δαμβέργη - Καλαμά. Υπάρχουν και ενδιάμεσες χρονικά φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι αυτός δεν αδειάστηκε ποτέ. Και πόσες μέρες πριν γεμίσει τελείως πέρασαν, που δεν τον είχει επισκεφθεί κάποιος αρμόδιος;
Αυτό το βιώνουμε καθημερινά.
Αυτό το είδαμε μια φορά στον κεντρικό δρόμο των Σεπολίων, την Δυρραχίου, πριν μερικές ημέρες στις 9 περίπου το πρωί. Κανούργιο βυτιοφόρο όχημα καθαρισμού πλυσίματος των δρόμων που αγόρασε και κυκλοφορεί ο Δήμος. Να το χαιρόμαστε. Με δικά μας λεφτά είναι, έτσι; Αλλά, στις 9 το πρωί; για να δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα; Γιατί δεν βγήκε αργά το βράδυ ή ξημερώματα;
Μα για να το βλέπουμε εμείς οι ανόητοι και να χειροκροτούμε για την καθαριότητα, απαντάω στους αφελείς.
Η πρώτη φωτογραφία είναι το ΕΙΝΑΙ και η δεύτερη φωτογραφία είναι το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ.
Δεν είναι μόνο αυτές οι φωτογραφίες. Εμείς οι Σεπολιώτες το ζούμε καθημερινά, ότι στους δρόμους μας και στα πεζοδρόμιά μας δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά στην καθαριότητα.
Αγόρασε και κάτι σκούπες αυτόματες ο Δήμος και με μεγάλη ευκολία χειρισμού είναι αλήθεια καθαρίζει ένας υπάλληλος του Δήμου ένα μεγάλο μήκος πεζοδρομίων με αυτήν χωρίς πολύ κόπο. Ναι, αλλά για να αποδώσει αυτό το μηχάνημα, που το έχω δεί μόνο σε ένα μεγάλο πεζοδρόμιο στην Κωνσταντινουπόλεως στην έξοδο του σταθμού Λαρίσης, πρέπει να υπάρχουν πεζοδρόμια! Που να τα βρούμε τα πεζοδρόμια στα Σεπόλια όμως;
Γι αυτό ας μιλήσουμε και για τα πεζοδρόμια. Θα φτιαχτούν, εξαγγέλλει ο Δήμος Αθηναίων, 410 πεζοδρόμια στην ερχόμενη διετία. Ένα έργο που ξεκίνησε ήδη. Αν κάναμε μαθηματικά, θα λέγαμε ότι στην 4η δημοτική κοινότητα αντιστοιχούν 58 πεζοδρόμια. Αλλά επειδή είμαστε ρεαλιστές και ξέρουμε ότι η 4η δημοτική κοινότητα είναι πάντα η πιο ριγμένη απο πλευράς προσοχής του Δήμου, ας κάνουμε μια αισιόδοξη πρόβλεψη για 50 πεζοδρόμια σε αυτήν. Τα οποία προϋπολογίζεται να κοστίσουν κοντά στα 3 εκατομμύρια. Κι επειδή η 4η κοινότητα έχει αρκετές γειτονιές, ας μην περιμένουμε πάνω από 10-15 πεζοδρόμια να φτιαχτούν στα Σεπόλια. Και τι εννοούμε πεζοδρόμια όταν τα μετράμε για να φτάσουμε τα 410; Αν ένας δρόμος σε όλο το μήκος του θεωρείται ως ένα (1) πεζοδρόμιο, τότε πες κάτι θα γίνει. Αλλά αν θεωρείται δύο πεζοδρόμια ο κάθε δρόμος, τότε στα Σεπόλια θα φτιαχτούν τα πεζοδρόμια 5 έως 8 δρόμων. Και αν, δεν θεωρείται ολόκληρος ο δρόμος ως ενιαίο πεζοδρόμιο, στους υπολογισμούς που κάνει ο Δήμος, τότε ας μην περιμένουν τίποτα σπουδαίο οι Σεπολιώτες.
Παρ΄όλα αυτά, η ανακατασκευή - επισκευή των 410 πεζοδρομίων σε ολόκληρη την Αθήνα, προβάλλεται σαν να πρόκειται για το έργο του αιώνα. Είπαμε όμως. Το «είναι» και το «φαίνεσθαι». Το «είναι» αφορά εμάς, που ζούμε εδώ και το «φαίνεσθαι» αφορά στην πολιτική καριέρα του Δημάρχου.
Μα θα πει, ένας καλόπιστος αναγνώστης. Από το ολότελα δεν είναι καλύτερη η Παναγιώταινα; Ίσως και να είναι. Για τους ραγιάδες και τους υποτελείς. Αυτούς δηλαδή, που έχουν μάθει να μην διεκδικούν τίποτα και να ευχαριστούν τον αφέντη τους για τα ψίχουλα που τους ταϊζει. Ή για τους επαγγελματίες χειροκροτητές που προσβλέπουν σε μελλοντική εξαργύρωση των χειροκροτημάτων τους. Αλλά, ο δημότης, που ζει καθημερινά στην απελπισία μιας πόλης που μοιάζει να μην τον θέλει, δεν έχει κανένα συμφέρον να αρκείται στα λίγα ή στα ψεύτικα, για να απαλύνει την μιζέρια της καθημερινότητάς του. Οφείλει να ζητάει, να γκρινιάζει, να διεκδικεί αυτά που πραγματικά του αξίζουν, αυτά που χρειάζεται για να ζήσει καλύτερα, χωρίς εκπτώσεις.