Μετά την γνωστοποίηση του περιστατικού της αυτοκτονίας ενός 14χρονου παιδιού στα Σεπόλια, μεγάλη στενοχώρια και συμπαράσταση στους γονείς του άτυχου μαθητή, ήταν τα αισθήματα που κυριάρχησαν στην γειτονιά του.
Οι μαθητές του 54ου γυμνασίου, οι συμμαθητές του Μάκη, τα εκδήλωσαν δημόσια και δήλωσαν με τον τρόπο τους ότι δεν θα τον ξεχάσουν.
Πράγματι, δεν υπάρχει χειρότερο από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο. Αυτή σκέψη είναι που πρέπει να σκεπάσει όλες τις άλλες προς το παρόν.
Τα μέσα ενημέρωσης έχουν γεμίσει περιγραφές και αναζητήσεις πιθανών αίτιων που οδήγησαν το παιδί στην αυτοκτονία. Μία από αυτές είναι ενέργειες εκφοβισμού απέναντι στο παιδί από συμμαθητές του. Ανεξάρτητα από το τι θα αποδειχθεί ότι συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση, το φαινόμενο αυτό, του εκφοβισμού, της κοροϊδίας και της τρομοκρατίας μέσα στα σχολεία, ούτως ή άλλως, είναι κάτι που χρειάζεται συνεχώς να απασχολεί τους γονείς, τους καθηγητές και κυρίως τους ίδιους τους μαθητές. Είναι προφανώς ένα φαινόμενο, που δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο σχολείο, αλλά όλα τα σχολεία ολόκληρης της χώρας. Κι αν κάποιος ισχυριστεί, ότι αυτά συνέβαιναν πάντα στα σχολεία, θα κάνει λάθος. Πρώτον, γιατί σήμερα το φαινόμενο αυτό παίρνει πιο άγριες διαστάσεις και δεύτερον γιατί η κοινωνία αλλάζει, προχωράει και απαιτείται να αφήσει πίσω της τέτοιες συμπεριφορές. Σε αυτό μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν στον μέγιστο βαθμό οι μαθητικές κοινότητες, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και φυσικά οι γονείς.
Comments powered by CComment