Κείμενο της Νέλλης Πουλοπούλου από την τοποθέτησή της στην πρόσφατη συγκέντρωση για τη σωτηρία του Αρχαιολογικού Άλσους που οργάνωσαν οι συλλογικότητες “Πρωτοβουλία Αγώνα για το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα” και “Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού- Ακ. Πλάτωνα- Σεπολίων” στις 28 Μάη.
To πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος δεν κινδυνεύει μόνο ως χρηστικός τόπος για την ανθρώπινη ανάπαυση από τον αστικό ιστό. Ούτε μόνο ως πράσινος πνεύμονας. Κινδυνεύει να χαθεί ένα σπάνιο φυσικό τοπίο, ασύλληπτης αξίας. Το αρχαιολογικό άλσος στέκεται έτσι, με αυτή τη μορφή, σαν άλσος, χιλιάδες χρόνια. Και αυτό συμβαίνει γιατί από συγκεκριμένο σημείο περνούν τρία διαφορετικά ρέματα. Ένα έρχεται από την Κυψέλη, ένα από το λόφο Σκουζέ και ένα από τον προφήτη Δανιήλ, Κάτω από τα πόδια μας είναι διαμορφωμένο ένα δίκτυο ρεμάτων. Κυκλοφορούσε ελεύθερο πριν το μπαζώσουν και έρεε προς τον Κηφισό. Η μορφολογία του πάρκου δεν αποτελείται από γραμμές, αποστάσεις και διαζώματα που έφτιαξαν οι άνθρωποι, αλλά από χαοτικές συνδέσεις μεταξύ κλειστών ρεμάτων, δέντρων, αρχαίας αρχιτεκτονικής και ζωικού και πολιτισμικού υπόβαθρου. Η μέχρι τώρα εγκατάλειψή του από τον άνθρωπο επέτρεψε να συντηρηθεί ένα τοπίο που διαμορφώθηκε υπό άλλες-φυσικές συνθήκες, όταν τα ποτάμια αυλάκωναν τις πλαγιές του και συναντούσαν τον μεγάλο τους προορισμό, τον Κηφισό. Το ότι το ανθρώπινο μυαλό και χέρι δεν είχε εισβάλει για χρόνια (παρά μόνο στα ποτάμια), άφησε αυτό το ταπεινό σύμπλεγμα ζωής να δημιουργήσει ένα ζωντανό τοπίο , του οποίου η θέα δεν τυγχάνει να απολαμβάνεται από τα εκπολιτισμένα μάτια μας, δεν τυγχάνει εκτίμησης και αντίληψης από κρατικούς φορείς. Η φιλοσοφία του δάσους, η ακατανόητη πολιτική της χλωρίδας και της πανίδας του φαίνεται να αφήνει παντελώς αδιάφορους τους υποστηρικτές της ανάπλασης του πάρκου.
Αυτό που διακυβεύεται είναι ο εξευγενισμός του πάρκου, η εξέλιξή του σε ένα τοπίο φτιαγμένο από τον άνθρωπο για το κέρδος του ανθρώπου. Η αρχιτεκτονική που προτείνεται είναι μια σύγχρονη συμμετρία που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την δομή του πάρκου. Ο εξευγενισμός τόσο του τοπίου όσο και της περιοχής αποσκοπεί σε μια νέα δόμηση, πιο εύκολη, πιο απλή, πιο βολική ώστε να φιλοξενήσει περισσότερους και πιο πλούσιους ανθρώπους. Ανθρώπους που προτιμούν να περπατούν σε τσιμέντο και όχι σε χώμα, που έχουν μάθει ότι τα βήματά τους πρέπει να είναι ασφαλή και όχι έτοιμα για περιπέτεια. Άλλωστε μόνο οι κάτοικοι μπορούν να εκτιμήσουν την σημερινή πολύπλοκη μορφολογία του πάρκου, οι αθλητές που τρέχουν στο πάρκο, οι γονείς με τα καροτσάκια, τα παιδιά, όσοι-ες αγαπούν το χορό και το περπάτημα και σίγουρα τα σκυλιά!
Ο εξευγενισμός του πάρκου σκοπεύει στον εξευγενισμό της Ακαδημίας Πλάτωνος, θα φέρει χιλιάδες τουρίστες και επιχειρηματίες και θα κάνει χιλιάδες ανθρώπους και ζώα να μεταναστεύσουν. Η αγωνία μας, η αγωνία των κατοίκων, για τη συντήρηση μιας κάποιας αγριότητας που μας συνδέει ακόμα με το πολύπλοκο, ασύμμετρο χαοτικό σύστημα της φύσης μας, είναι μεγάλη.
Το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος ονομάστηκε κάποτε ιερό και η ιερότητά του κατά κάποιον τρόπο παραμένει, λόγω της ιστορίας του, φυσικής και πολιτισμικής. Για αυτό φωνάζουμε, αν θέλετε να τσιμεντώσετε πηγαίνετε πιο πέρα, έχει άπλετο κενό χώρο.
