Επιχειρούμε ένα μικρό χρονικό της ιστορίας του κέντρου διασκεδάσεως Ροσινιόλ, που βρίσκονταν στο τέρμα της Δυρραχίου, μέσα από δημοσιεύσεις, διαφημίσεις κυρίως, σε εφημερίδες της εποχής του.
Να σημειώσουμε εδώ ότι έχουμε πλήρη επίγνωση των ατελειών, των ελλείψεων και της αποσπασματικότητας του άρθρου αυτού. Δεν είμαστε ούτε ιστορικοί, ούτε ερευνητές, ούτε καν δημοσιογράφοι. Απλώς συγκεντρώνουμε ορισμένες από τις πληροφορίες που ήδη υπάρχουν.
Το κέντρο ΡΟΣΙΝΙΟΛ βρίσκονταν στην διαστάυρωση Δυρραχίου με τον Κηφισό, εκεί που σήμερα είναι το κτήριο της ΔΕΔΥΕ.
Την πρώτη αναφορά, για «το μοναδικόν εξοχικό κέντρον διασκεδάσεως του εκλεκτού κόσμου», την βρήκαμε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στις 22/5/1939. Από εκεί μαθαίνουμε ότι το κέντρο είχε, εκτός από πολυτελή σάλα και έναν μυρωμένο και απέραντο κήπο.
Στις 2/12/1948 το κέντρο κάνει εγκαίνια με το Ντούο Χάρμα (Τόλης Χάρμας με την γυναίκα του Λίτσα Ζέρβα - Χαρμαντά), αλλά και τα μπουζούκια του Καλδάρα, Μανίσαλη και Μπάμπη (Μπακάλη;).
Ενώ δύο μέρες μετά η Διεύθυνσις του κέντρου ευχαριστεί την πελατείαν της και ζητεί συγνώμη που δεν μπόρεσε να τους εξυπηρετήσει όλους την ημέρα των εγκαινίων.
Το 1950 στο Ροσινιόλ εμφανίστηκε ο μεγάλος Τσιτσάνης, ΠΗΓΗ: lifo.gr
Ο Βασίλης Τσιτσάνης στο διάσημο κέντρο διασκέδασης «Ροσινιόλ» το 1950. Από αριστερά διακρίνονται οι Ανέστης Αθανασίου, Τσιτσάνης, Νίνου, Γιώργος Μανισαλής, Βάγιας (βιολί), Γιαννάκης, Μεταξάς.
Το 1951, στις 3 Οκτωβρίου, στο Ροσινιόλ εμφανίζεται η Σωτηρία Μπέλλου με το συγκρότημα των Καπλάνη, Μπέλλου, Μαγνήσαλη. Δεν γνωρίζω αν ήταν μόνο μία ή μια σειρά εμφανίσεων. Δεν προκύπτει κάτι σχετικό από την διαφήμιση.
Πάντως και ενάμισυ περίπου χρόνο μετά, στις 23 Φεβρουαρίου του 1952, το ίδιο σχήμα ακριβώς διαφημίζεται στο κέντρο διασκεδάσεως των Σεπολίων και από την φράση «κάθε βράδυ χαλάει ο κόσμος» συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για ολόκληρη περίοδο που η Μπέλλου με Καπλάνη και Μαγνήσαλη συνεργάζονται στο Ροσινιόλ.
Επίσης είναι χαρακτηριστική η πληροφορία που περιέχεται σε αυτήν την διαφήμιση, σχετικά με το ότι το Ροσινιόλ έβαζε αυτοκίνητα για να μεταφέρουν τους πελάτες από την πλατεία Λαυρίου.
Στις 25 Ιουλίου του 1952 διαβάζουμε όμως, ότι το σχήμα από την επόμενη μέρα αλλάζει και στο Ροσινιόλ ξανασμίγουν τα αηδόνια. Τα αηδόνια είναι το συγκρότημα του Γιώργου Μητσάκη με τους Άννα Χρυσάφη, Χρηστάκη και Νίκο Γιαννόπουλο. Εμφανής η συσχέτιση ανάμεσα στο όνομα του κέντρου που σημαίνει αηδόνι στα γαλλικά και τα αηδόνια - τραγουδιστές που εμφανίζονται εκεί.
Σε μια ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, που γυρίστηκε το 1952-1953, με τίτλο «Μεγάλοι Δρόμοι», παρουσιάζεται σε ένα από τα τραγούδια της ταινίας η σκηνή του Ροσινιόλ, στην οποία εμφανίζονται ο Βασίλης Τσιτσάνης, η Μαρίκα Νίνου να τραγουδά, ενώ την συνοδεύουν ο κιθαρίστας Θανάσης Γιαννόπουλος, στο μπουζούκι ο Ανέστος Αθανασίου ή Γύφτος και στο ακορντεόν η Ευαγγελια Μαραγαρώνη.
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=g1Hgs0ftLwk&feature=youtu.be{/youtube}
Το Ροσινιόλ όμως το συναντάμε σε διαφημίσεις των εφημερίδων της εποχής αρκετά αργότερα, στις 4 Οκτωβρίου 1957, πάλι με Μητσάκη και Χρυσάφη. Η Άννα Χρυσάφη, επανέρχεται από την Αμερική και ξεκινάει πάλι εμφανίσεις στο Ροσινιόλ, που θα κρατήσουν όλη την χειμερινή σεζόν.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1959, ημέρα Σάββατο, στο Ροσινιόλ ξεκινάει ένα σχήμα με Μητσάκη, Μπέλλου και την τσιγγάνα Πίτσα Νέγρη ή Νέγκρι, η οποία παρά το ότι δεν έγινε διάσημη, έχει τραγουδήσει ή έχει κάνει την δεύτερη φωνή σε πολλά ηχογραφημένα τραγούδια.
Όμως από τις 7 Νοεμβρίου του 1959 στο Ροσινιόλ επανέρχεται η Άννα Χρυσάφη, η οποία σύμφωνα με την διαφήμιση, επιστρέφει πάλι από την Αμερική.
Επίσης, λίγους μήνες αργότερα, στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 13-2-1960 βρίσκουμε με μεγάλο ενδιαφέρον δημοσιευμένο το πρόγραμμα του Ροσινιόλ εκείνων των ημερών.
Μαζί με την Άννα Χρυσάφη, η οποία ήταν «δεμένη» με το Ροσινιόλ για πολλά χρόνια, είναι ο Τουρκάκης στο μπουζούκι και η τουρκάλα Γκιπούρ, ενώ χορεύει η επίσης Τουρκάλα Μανώλια! Ενώ η διεύθυνση του μαγαζιού μας ζητά να μην φοράμε ένδυμα σπορ, όταν το επισκεπτόμαστε...
Από διάφορες πηγές της βιογραφίας του Στράτου Διονυσίου όμως μαθαίνουμε, ότι το 1963-1964 περίπου στο Ροσινιόλ εμφανίστηκε και ο μεγάλος αυτός λαϊκός τραγουδιστής.
Εν τω μεταξύ, διαπιστώνουμε από άρθρο της εποχής, ότι στο Ροσινιόλ δίνονταν και συναυλίες. Όπως αυτή στις 2 Αυγούστου του 1953 και η οποία περιγράφεται παρακάτω:
Επίσης φαίνεται ότι το Ροσινιόλ χρησίμευε και ως χώρος για τους ετήσιους χορούς διαφόρων σωματείων, όπως αυτός που έγινε στις 19 Φεβρουαρίου του 1958.
Δεν γνωρίζω πότε σταμάτησε να λειτουργεί το Ροσινιόλ σαν κέντρο διασκέδασης. Όμως αυτό που ξέρω είναι ότι κάποια στιγμή έγινε λιθογραφείο ο χώρος του. Αυτό προκύπτει από μια άσχετη αναφορά σε ένα ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη, στις 7 Ιουνίου του 1977, για μια απεργία των λιθογράφων. Εκεί ο απεργός λέει, ότι το λιθογραφείο του Δικαίου στο οποίο εργάζεται, είναι σε άθλια κτιριακή κατάσταση. «Είναι το πρώην κέντρο διασκέδασης Ροσινιόλ».
