Αυτό το άρθρο προσπαθεί να συγκεντρώσει αναμνήσεις και ιστορίες από τους παλιούς σεπολιώτες, όσους γράφουν στο facebook τουλάχιστον. Γιατί αυτά που γράφονται στο facebook χάνονται και μετά από λίγο καιρό είναι σχεδόν αδύνατον να τα βρει κάποιος.
Αναφέρονται σε θέσεις και περιγραφές μαγαζιών, σπιτιών, σχολείων, που δεν υπάρχουν σήμερα πια. Και σε τοποθεσίες που έπαψαν να ορίζονται. Αλλά και σε ανθρώπους και στις ιστορίες τους. Κι αυτή η άγραφη ιστορία της γειτονιάς είναι κρίμα να χαθεί!
Το άρθρο αυτό είναι δυναμικό. Δηλαδή μπορεί να ανανεώνεται με όσα νέα στοιχεία παρουσιαστούν στο μέλλον.
Επιχειρούμε μια πρώτη προσέγγιση για το ζήτημα και είμαστε ανοικτοί σε οποιαδήποτε πρόταση βελτίωσης.
ΡΟΣΙΝΙΟΛ (διασταύρωση Κηφισού και Δυρραχίου) όπου μετέπειτα εγκαταστάθηκε το λιθογραφείο ΔΙΚΑΙΟΣ και τώρα βρίσκεται η ΔΕΔΗΕ
Kostas Iordanidis
Το ΡΟΣΙΝΙΟΛ ηταν στην Δυρραχιου και εβγαινε και στην σημερινη Εθνικο Οδο.Ειχε κηπο για το καλοκαιρι και αιθουσα κλειστη για τον χειμωνα.Πολλοι επωνυμοι της εποχης πηγαινα στο ΡΟΣΙΝΙΟΛΠολλες Ελληνικες ταινιες γυριστηκαν εκει κυριως στο καλοκαιρινο.Το κτιριο ηταν ιδιοκτησια της οικογενειας Σταυρακη που ειχα επισης και το χωρο του σημερινου BEAT o γιος Σταυρακης εφυγε από την ζωη πριν χρονια.Τωρα για τον Δικαιο.Ανοιξε το Τυπογραφειο στο χωρο του χειμερινου ΡΟΣΙΛΙΟΛ με τον γιο του ειμασταν συμμαθητες στο Δημοτικο .Δεν θυμαμαι ποτε εφυγε από το ερειπιο αυτό χωρο.
Γιάννης Ελευθερωτής
εγω εχω παίξει μεσα στο Ροσινιόλ ειχε στην αυλή μια στρογγυλή κόκκινη πίστα λέγανε οτι ηταν του Σταυρούλη !!!!!
Kostas Iordanidis
Γιαννη τι μου ξεθαβεις στην μνημη θυμαμαι κοκκινη πιστα.Ηταν του Σταυρουλη.Του πατερα αυτος ειχε ολη την ιστορια του ΡΟΣΙΝΙΟΛ.
Dimitris Rizos
Δεν ξέρω τι λέει η βικιπαιδεια, εγώ από πολύ παλιά γνωρίζω ότι το ΡΟΣΙΝΙΟΛ ανήκει στον ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ. ...Έξω από το λαϊκό κέντρο είχε ένα ανάχωμα από μπάζα όπου ανεβαίναμε πάνω σ' αυτά για να έχουμε ορατότητα του μπουζουξιδικου.
ΜΑΓΑΖΙΑ
Kostas Iordanidis
Κονδες Σεπολιων απ οτι θυμαμαι μετα Δυραχιου εκει που ειναι η WIND kai oi ΚΟΥΛΟΥΡΑΔΕΣ τωρα μετα στην Χειμαρας και μετα ο χρονος του να κλεισει.Το Plaisir συναγωνιζοταν με τον Κονδε και ειχε σερβιρισμα εκτος του οτι πουλαγε γλυκα για το σπιτι.Ηταν ο Κολλιας ο ιδιοκτητης που αργοτερα Ο πρωτομαστορας ο αειμνηστος Μακης και ο βοηθος του Κωστας αειμνηστος και αυτος ανοιξαν κατι νεο στην περιοχη μας καπου το 1972 το ΡΟΔΟΝ ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ ΚΑΙ ΡΟΔΟΥ που σημερα ειναι στην οδο Αυλωνος.Το ΑΜΟΡΕ ηταν ενα σινεμα με ανοιχτη το καλοκαιρι οροφη.Τα Κυριακατικα πρωινα επαιζαν μουσικη ολα τα Ελληνικα συγροτηματα της εποχης.Πολυ καλος χωρος μεχρι το 1975 νομιζω που εγινε πολυκατοικια ειναι εκει που βρισκετε ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ.Σε ολο αυτο τον χωρο υπηρχαν σουβλακια κλασικα σφαιριστηρια κλπ κλπ κλπ.Στην Δυρραχιου ηταν και αλλος καλοκαιρινος σινεμας HOLLYWOOD επισης πριν πολλα χρονια και τριγυρω ζαχαροπλαστειο η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ σουβλακι του ΛΕυτερη καφενεια κλ κλ
Amalia Karantzikou
πρόλαβα τον Κονδέ στην γωνία Δυρραχίου με την Φοινίκης νομίζω....
Vivi Eginitou
Εγω θυμάμαι τον Κονδέ στη θέση που είναι τα μαγαζιά πριν φθάσουμε στην wind. Έχει μια μικρή στοά. Εκεί τον θυμάμαι. Αν δεν κάνω λάθος ..
Άννα Αζούρ
(σ.σ. αναφέρεται στο Κονδές) Το πρώτο ζαχαροπλαστείο (δεκαετία '50) βρισκόταν στην πλατεία Αγίου Μελετίου, που τότε ήταν τελείως διαφορετική, έπειτα μεταφέρθηκε στη γωνία που αναφέρετε (σ.σ. Δυρραχίου και Φοινίκης), και τέλος -περ. το '80- στην οδό Χειμάρρας...
Kostas Iordanidis
Δεξιά στην φωτό (πρόκειται για την φωτογραφία του 1940 που δείχνει την γωνία Σεπολίων και Αγίου Μελετίου) ήταν και είναι το χρωματοπολειο του Φουστερη .
Ασπασία Μπόθου
Παλιά το χρωματοπωλειο ήταν αρχές Αράχθου που είναι τώρα ο φούρνος του Μαριου
Amalia Karantzikou
Η εκκλησία είναι ο Αγ.Μελέτιος όταν πήγαινα δημοτικό τη δεκαετία του '80 ήταν ο μισός σε μέγεθος , πίσω του βρισκόταν ένα κουρείο και το φαρμακείο όπου δούλευε ο κος Μάκης (αρμένης στην καταγωγή ) πολύ γλυκός άνθρωπος.
Kostas Iordanidis
ο Μακης πια ηταν σπουδαιος και καλος ανθρωπος!!!
Dimitris Rizos (σχολιάζει φωτογραφία που δείχνει την Αγίου Μελετίου τραβηγμένη από την κατεύθυνση των γραμμών του τρένου και βλέπει πρός τον Άγιο Μελέτη)
Εδώ δεν είναι η αρχή, εδώ είναι το τέλος τις Αγ. Μελετίου.! Δεξιά όπως βλέπουμε την φωτογραφία ήταν πιάτσα ΤΑΞΙ, Κάποιους απ' αυτούς τους έλεγαν ΡΟΚΚΑΣ, ΣΑΛΑΤΑΣ, ΓΑΒΑΛΑΣ, ΜΥΛΩΝΑΚΟΣ και ήταν όλοι Έλληνες οικογενειάρχες και όχι αλεξιπτωτιστές όπως είναι σήμερα. Αριστερά το χασάπικο ήταν καφενείο του ΤΡΙΜΠΑΛΗ, δίπλα ήταν και καπνοπωλείο των ΑΦΩΝ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, μετά η μεγάλη μάντρα οικοδομών, κατόπιν το μηχανουργείο που επισκεύαζε μοτοσικλέτες BSA, και πίσω απ' όλα αυτά ήταν το σπιτάκι μου που μεγάλωσα μέχρι 24 ετών.!
Εκεί ακριβώς που ήταν η μάντρα οικοδομικών υλικών το νούμερο έγραφε 175. Εάν με τα χρόνια άλλαξαν την αρίθμηση τις οδού, αυτό δεν το γνωρίζω. Μέσα λοιπόν από την μάντρα γεννήθηκα και γω το 1943 τι ' αυτό και επεμβαίνω. Υ.Γ. Ξέχασα δε να σας πω ότι η μάντρα οικοδομών έκλεισε κάπου στα 1961_62 και στην θέση της άνοιξε το κέντρο διασκεδάσετε το ΧΡΥΣΟ ΒΑΡΕΛΙ.! Αυτή η μεγάλη περιουσία ανήκει στην οικογένεια ΚΑΤΡΑΚΗ που ξεκινά από την οδό Συλιμβριας, οδό ΣΕΠΟΛΙΩΝ έως την οδό Αγ. Μελετίου.
Dimitris Rizos
Το περίπτερο (σ.σ.που βρίσκονταν γωνία Αγίου Μελετίου και Σεπολίων) ήταν των ΑΦΩΝ ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΩΜΑΣ ΤΑΓΚΑΛΑΚΗΣ. Το καφενείο ήταν του ΤΡΙΜΠΑΛΗ που αργότερα το πήρε ο γαμπρός του και που δεν θυμάμαι το όνομα του.
Kakia Patitaki
Απέναντι από την μάντρα του Κατράκη στο 202 ήταν το ζαχαροπλαστείο του Ασημομυτη .
Nana Kotrots
Στην Αγ Μελετίου,με την αυλή του στο σχολείο μας ήταν ο Σειμενης,με τα τεράστια κουτιά μπισκότα,τις χύμα στριφτες καραμέλες σε πανέμορφα χρώματα τ το ξακουστό* σαμαλι* πού σε κάθε διάλλειμα μοσχομυριζε κ αγοράζαμε από το μικρό τοιχακι.......γλυκά Χρόνια.......
Kostas Iordanidis
Μια συνομιλία που είχα με κύρια μεγαλύτερη από μένα μου θύμισε τον Ασημομύτη.Απο κει μου είπε περνάμε τις καραμελες. Η κυρία είναι κόρη του οπότε έχει σημασια η γνώμη της
Fouli Dimitrelli Kassiou
Μια και αναφέρατε το ζαχαροπλαστειο του Μπέκα να σας θυμίζω ότι στην άλλη γωνία Αυλωνος και Αλκινωου ήταν το ζαχαροπλαστειο του Αλέκου Μοσχοβελη (ακόμη θυμαμε το κανταιφι του!!!!!
Θεόδωρος Γιαννακόπουλος
Η νέα (σ.σ. εκκλησία του Οσίου Μελετίου) είναι επί της πλατείας που για να κτιστεί κατεδάφισαν όλο το τετράγωνο. Σε αυτό είχε πάει ο Κονδές μετά την Δυραχείου και πριν την Χειμάρρας.
Dimitris Rizos
Στην οδό Αγίου Μελετίου και δίπλα από το σχολείο μας ήταν το μαγαζί του Κου ΣΕΙΜΕΝΗ που πούλαγε κρασιά, λικέρ,ούζα. Μετά τον Κο ΣΕΙΜΕΝΗ ήταν το φαρμακείο του Καμπούρη, κατόπιν το φωτογραφικό Αφών ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ και τέλος στην γωνία Αγ. Μελετίου και Αυλώνος το βιβλιοπωλείο του ΛΕΜΠΕΡΗ. Τέλος καραμέλες και γλυκά μοναδικό μαγαζί ,που μοσχοβολαγε η πλατεία ήταν του ΚΟΝΔΕ. Μετά από χρόνια αποκτήσαμε και δεύτερο ζαχαροπλαστείο το PLΑΙSIR επί της οδού ΑΛΒΑΝΙΑΣ τότε, ( σήμερα οδός ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ.)
...Εγώ είμαι του 1943 και οι μεγάλοι στην ηλικία μέχρι και το 1955 (περίπου έτσι? ) Την έλεγαν οδό Αλβανίας (σ.σ. την σημερινή οδό Βορείου Ηπείρου).
Στελιος Κοντινος
Ο Μαχαιρας (σ.σ. ιδοκτήτης του ΑΜΟΡΕ) είχε και το ψητοπωλειο ακριβώς δίπλα (σ.σ. στο ΑΜΟΡΕ). Είχε τραπέζια έξω στο μεγάλο πεζοδρόμιο μπροστά στο σινεμά. Δίπλα από το σινεμά ήταν και η καντίνα του που εφοδιαζε τους θεατές. Ακόμα πιο δίπλα ήταν το τουριστικό γραφείο του Πατάκη, όπου κλείναμε τα καλοκαίρια τα μπάνια μας και τέλος, γωνία, ήταν η καφετέρια le man όπου είχε τραπέζια απέναντι στη πλατεία..
Λάζαρος Μακρίδης (σ.σ. απαντά στον αμέσως παραπάνω)
Η ψησταριά ήταν του Σπύρου του Κερκυραιου όπου δούλευα τα καλοκαίρια Ή πιο ωραία ψησταριά της Αθήνας καθόμαστε μέχρι το πρωί. Και μετά την πήρε ο μπαρπουλης και την γαμισε.
Άννα Αζούρ
Για τις Τρεις Γέφυρες, να συμπληρώσω ότι στη 10ετία του '50 και αργότερα υπήρχε εκεί το κοσμικό κέντρο ''Γέφυρες'' ή ''Καρυστινός'' -το όνομα του ιδιοκτήτη-, και είχαν εμφανιστεί μεγάλα ονόματα του διεθνούς καλλιτεχνικού στερεώματος. Το 1962 εμφανίστηκε εκεί το περίφημο συγκρότημα ''Λος Παραγκουάιος'' με τον ασύγκριτο Λουίς Αλμπέρτο ντελ Παρανά, και άρπα έπαιζε ο εκπληκτικός Σάντος Γκονζάλες! Αξέχαστη θύμηση!
Γεωργία Παπανδρέου
Η πιο πολλές ταινίες γυρίστηκαν σε μια αύλη στην οδό αθανάτων δίπλα στη ταβέρνα του Οδυσσέα .
λέω για το1960. Εγώ έμενα 15 αθανάτων τις γραμμές τις περνάγα κάθε μέρα
Οι ταινίες γυρίστηκαν σε μια αυλή δεξιά προς τη Δυρραχιου, απέναντι στην αποθήκη που είχε σχολικά βιβλία. Η Μαρία (σ.σ. Μάρθα?) Βούρτση έκανε πρεμιέρα στο σινεμά Αμόρε 1962, ήμουν εκεί, αλλά λόγω ηλικίας δεν μας άφησε ο ταμιας να μπούμε.
Ο Τσίρμπας πουλάγε κρασί, ο Οδυσσέας στο πάρκο με τους φοινικες τότε ήταν μάντρα γύρω γύρω τότε δεν ήταν το σούπερ μάρκετ η ταβέρνα Οδυσσέα σταμάτησε το1966
Γιάννης Ελευθερωτής
Η ταβέρνα ηταν του Λακαφώση
Νεκταρια Ελευθερωτη
Πούλαγε κρασί Αθανάτων και Αυλώνος με τις κόρες του (σ.σ. μάλλον αναφέρεται στον Τσίρμπα)
Γεωργία Παπανδρέου
Αυτος ήταν απέναντι είχε τρεις κόρες η μια έχει φάρμακειο
Το κτίσμα μαζί με το κήπο δεν ξέρω αν ήταν δικό του (σ.σ. στον Οδυσσέα που έγραψε παραπάνω αναφέρεται) εγώ τον ήξερα με το μικρό του όνομα δίπλα ήταν ο Μάρκος με τη Στέλλα και τα σκύλια εγώ πήγαινα κάθε μέρα και πότιζα το κήπο ο αδελφός μου δούλευε εκεί τον βοήθουσα Μετά πέρασε ο δρόμος μπροστά αφού έκλεισε η ταβέρνα μετά έγινε του Μπέκα η πολυκατοκία το ζαχαροπλάστιο εκτός αν λες άλλη ταβέρνα
Xenia Petropoulou
Θυμάστε αυτή την ταβερνούλα; "Ο Δροσινος" Βοσπόρου και Δράμας. Βρωμοποδαρος ήταν το παρατσούκλι του!
Η φωτογραφία είναι σημερινή. Ο Δροσινος λειτουργούσε πολλά χρόνια δεν γνωρίζω ακριβώς και έως τη δεκαετία του 90.
Georgios Karmas
1962 (σ.σ. απάντηση σε ερώτηση για το πότε λειτουργούσε ο Δροσινός, εννοεί μάλλον από το 1962)
Thanasis Kazakos
τό καλύτερο κρασί και το καλύτερο φαγητό.
Popi Papathanasiou
Κάποια από τις φορές που είχα πάει είχα συναντησει την Μπεττυ Βαλαση τον Τίτο Βανδη και κάποιους άλλους στην παρέα τους που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους! Είχα μάθει δε πως έρχονταν πολλοί ηθοποιοί! Το φαγητό εξαιρετικό, ωραία μουσική αν και λίγα τα τραπέζια αφού δεν υπήρχε χώρος! Θυμάμαι πως όλα τα εψηναν έξω που είχε οικόπεδο! Σαν κτίσμα νομίζω πως υπάρχει ακόμα!
Μιράντα Στρατικοπουλου
Υπάρχει ακόμα σαν κτίσμα!! Συχναζαν ηθοποιοί!! Μέχρι τη δεκαετία του '90'λειτουργουσε!!!
Georgios Karmas
Ο Δροσινός ή βρωμοπόδαρος έφτιαχνε και πολύ ωραία μοσχαρόσουπα (Κυρίως στήθος )με πατάτες,σέλινο, καρότο ,ντομάτα και κρεμμύδι .
Δημήτριος Πρεβολης
Κι ο μπάρμπα - Σωτήρης Αυλωνος και Χρηστομανου επί της Αυλωνος η εισοδοςεκει που είναι σήμερα ο φούρνος "" Ρήγας ""..... Με ξύλινα δρύινα βαρέλια... Κουτούκι απ τα λίγα!!!
Themis Pantazopoulos
δημητρη η ταβερνα που λες (σ.σ. του Μπάρμπα Σωτήρη που έγραψε ο προηγούμενος) ηταν εκει που ειναι τωρα το ηλεκτρολογειο του αποστολοπουλου ο σωτηρης ο τεμπελης!!!
Magda Akepsimidou Sioki
Θυμάμαι την ροδιά επί της Αυλώνος καταπληκτική ταβερνα
Koutra Evi
λεγοταν μυρτια κ οχι ροδια κ ανηκε στον παππου μου!
Fouli Dimitrelli Kassiou
και δίπλα (σ.σ. στην Μυρτιά) ο φούρνος του Τσούτση!!
George Spanos
Και εκεί που είναι το <χωριάτικο>, ο φούρνος του Γρηγόρη, θυμάμαι την φρατζόλα, 1/2 κιλό και οχι 350 γρ., πιο δίπλα το ψιλικατζίδικο του Παναγιώτη, και απέναντι απο τον Γρηγόρη, εκεί που είναι το ανθοπωλείο, το σιδηροπωλείο του Νίκου του Μπουγιούρη.
ΣΠΙΤΙΑ
Thanos Georgiadis
(σ.σ. στο Νο 18 της Λαοδάμαντος, που τώρα είναι γηροκομείο) ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΊΑ ΠΟΥ ΈΜΕΝΕ ΜΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΣΑ ΠΟΥ ΕΦΗΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΊΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΊΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΊΔΡΥΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΟΙΤΗΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ. ΒΈΒΑΙΑ ΓΡΆΦΩ ΧΑΡΙΤΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΌΤΑΝ ΠΑΊΖΑΜΕ ΜΠΑΛΛΑ ΈΠΕΦΤΕ Η ΜΠΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΉ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΈΔΙΝΕ ΚΑΙ ΒΆΖΑΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΤΉΣΟΥΝ. ΟΛΗ Η ΓΕΙΤΟΝΙΆ ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟΙ.ΠΑΙΖΑΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΔΕΝ ΥΠΉΡΧΑΝ ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΑ ΤΌΤΕ. ΕΜΕΙΣ ΜΈΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΓΩΝΊΑ ΑΠΌ ΤΑ ΓΕΝΟΦΑΣΚΙΑ ΜΑΣ.
Θάνος Λάιος
Βορείου Ηπείρου κ Χειμμάρας. Κατάστημα "Θυμέλη". Εκεί γυρίστηκε η ταινία Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959)
Thanos Georgiadis (απαντώντας στο προηγούμενο)
ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ ΘΕΊΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΆ ΠΟΥ ΕΊΧΕ ΤΟ ΚΑΦΕΚΟΠΤΕΙΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΜΕΛΈΤΗ. ΤΟ ΚΟΤΕΤΣΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΓΎΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΆ ΈΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ. ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΑΤΕ ΠΟΛΛΆ ΧΡΌΝΙΑ ΠΊΣΩ. ΠΡΙΝ ΓΊΝΕΙ Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΊΑ ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΊΑ ΜΕ ΑΥΛΉ ΚΑΙ ΈΝΑ ΚΟΤΕΤΣΙ ΑΥΤΌ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Eugenia Isari
...απεναντι ήταν το σπιτι της Ναντιας Κωνσταντοπουλου.
ΣΧΟΛΕΙΑ
Kostas Iordanidis
Εδω απο αλλη γωνια.Αριστερα η Αγ Μελετιου εκει στο πευκο αριστερα το 59ο Δημοτικο τοτε. Πριν παει το 62!!
Amalia Karantzikou
με τα πεύκα που έκαναν αλυσίδα οι κάμπιες το Μάιο και τους ευκάλυπτους ‼️ και δίπλα μας ο Φωτό Καλογήρου
Kakia Patitaki
Το δημοτικό σχολείο (σ.σ. 59ο) είχε το νούμερο 198 επί της Αγίου Μελετίου.
Γιάννης Ελευθερωτής
Το σχολείο 62 (σ.σ. το 62ο δημοτικό που ήταν μαζί με το 59ο στην Αγίου Μελετίου 198) μεχρι το 1966 - 1967 εφυγε και πήγε ΣΜΟΛΙΚΑ
Γιωργος Δεφαρανας
(σ.σ. συμφωνεί με τον παραπάνω και συμπληρώνει) Στεγάστηκε στο κτίριο των Εκπαιδευτηρίων ΔΡΙΒΑ, όπου πήγαινα στο τότε νηπιαγωγείο, πριν πάω στην Α! Δημοτικού στο 62ο το 1963!
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Ασπασία Μπόθου
Το εκκλησάκι του Αη Δημητράκη ήταν στα χωράφια του θείου μου και ανήμερα της γιορτής του έκανε τραπέζι που εμείς τα πιτσιρίκια πολύ το..ευχαριστιόμαστε..Στη λάσπη από πάνω μέχρι κάτω..
Dimitris Glouftsios
Εκεί δούλευε τα χωράφια κάποιος Μάριος. Πιο πέρα ήταν η στέρνα με τα πάπια... Εκεί μπουσουλισα..… [σ.σ. για τον Αγιο Δημήτριο γράφει]
Nana Kotrots
Το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα,το έδιωξαν από εκεί (σ.σ. Δράμας και Δυρραχίου),λόγω ορατότητας είπαν κ το μετέφεραν μετα την γέφυρα το εκκλησάκι αριστερά....
Dimitris Rizos
... το εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνα το γκρέμισαν και δεν το μετέφεραν πουθενά.
Kostas Iordanidis
στην αρχή της οδού Δράμας αριστερά έχουν ένα εικονοστάσι του Αγ Σπυριδωνα.
Dimitris Rizos
Από τον Αγ. Σπυρίδωνα ΝΑΙ μόνο το εικονοστάσι έμεινε
Θεόδωρος Γιαννακόπουλος
Απέναντι από την παιδική χαρά επί της Δυρραχίου υπήρχε μια μικρή εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα που την γκρεμίσανε.
Eugenia Isari
Ειναι η Αγια Ζωνη και οι αδερφες του πατερα μου. Παναγιωτα και Μαρια Ισαρη. Και φυσικα το μποστανι του παππου... (σ.σ. αναφέρεται στην αμέσως παραπάνω φωτογραφία)
(σ.σ. η ίδια σε άλλη συζήτηση) Ο παππους μου Δημητρης Ισαρης εγκατασταθηκε στην Αθηνα το 1931. Η Αγια Ζώνη ειχε ηδη το τεμπλο που διατηρει εως σημερα. Δεν ηταν παρων σ αυτο. Γειτονας της περιοχης (επωνυμο Αλιπραντης) ειχε ενημερωσει τον παππου μου οτι το τεμπλο προερχοταν απο τον Αγιο Μελετη.
Kakia Patitaki
...Είμαστε τυχεροί όσοι πήγαμε στον ξύλινο Άγιο Αιμιλιανό με τα μεγάλα σκαλιά και από τις δύο πλευρές ξυλίνα πιασίματα για να ανεβαίνουμε ! ! !
Christos Aggelis
Ιδιωτικο εκκλησάκι (σ.σ. του Αγίου Ιωάννη στην Αμφιαράου). Ήταν μέσα στο σπίτι που υπήρχε εκεί που είναι τώρα πολυκατοικία. Εγω το είδα ανοικτο και έχω ανάψει και κεράκι, λόγο ότι είμαι φίλος με το παιδί που έμενε εκεί. Άξιος ο εργολάβος που δεν το γκρέμισε και η ιδιοκτήτες που ζήτησαν να μην γκρεμίστη.
Afroditi Moustaka
Πριν 40 χρόνια εκεί εκκλησιαζομασταν αρκετοί κάτοικοι. Όμως είναι ιδιόκτητο και δεν ξέρω τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση. Αυτοί που το έχουν μένουν εκεί στην πολυκατοικία.
Kat Mpothou
Το εκκλησακι βρισκοταν εντος ιδιοκτητης οικιας. Το σπιτι ανηκε στην Αννα Γουλου φιλη παιδικη της μαμας μου την οποια επισκεπτομασταν σχεδον καθημερινά μια και μεναμε κι εμεις στην Αμφιαραου. Τωρα, αν το βρηκαν το εκκλησακι οταν πηραν το οικοπεδο ή το εχτισαν οι ιδιοι δεν το θυμάμαι.
Alex Kouroukli
Η γιαγιά μου θυμάμαι που έλεγε ότι στον πόλεμο του 40 στην εκκλησία αυτή (σ.σ. στον παλιό Άγιο Μελέτη που υπάρχει και σήμερα) από κάτω έχει καταφύγιο και έτρεχε ο κόσμος να κρυφτει εκεί - έχει μια πλαϊνή πορτουλα που οδηγεί στο καταφύγιο.
ΣΤΕΡΝΕΣ και ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ
Nickos Vel
Γωνία Φοινίκης και Σερήνου υπήρχε το πηγάδι και η στέρνα του κυρ Φρατζεσκου που ποτιζε τα χωράφια στη γύρω περιοχή.
Τακης Πουρης
και απεναντί (σ.σ. από την στέρνα Φοινίκης και Σερήνου) το μπακάλικο ψιλικατζίδικο της κυρά Αλεξάνδρας.
Kat Mpothou
όπως με ενημέρωσε ο πατέρας μου όντως υπήρχε η στέρνα του Φραντζέσκου στη Φοινίκης στην οποία μάλιστα γινόταν χαμός από πιτσιρικαρία που κολυμπούσε εκεί γιατί ήταν μεγάλη
Γιάννης Ελευθερωτής
Των τυφλών (σ.σ. η στέρνα) ηταν πιο βαθιά και κάναμε βουτιές απο το καμαράκι που ειχε το μοτέρ !!!!
Γεωργία Παπανδρέου
Ναι ήταν πιο βαθιά (σ.σ. η στέρνα των τυφλών) ο αδελφός μου παρά λίγο να πνίγει ήταν 8 χρόνων και τον έβγαλε μια κυρία !!!
Kat Mpothou
Η στέρνα την οποια ανεφεραν καποιοι σε σχολια (σ.σ. ως η στέρνα των τυφλών ) δεν ανηκε στον οικο τυφλων. Ηταν του Μπραιμη που ειχε χωραφια εκει διπλα.
Dimitris Rizos
Ναι ρε παιδιά.! Εκεί στην ΟΔΟ ΦΟΙΝΙΚΗΣ όλοι η πιτσιρικάδες κάναμε τα καλοκαιρινά μπάνια στην στέρνα, ανάμεσα σε τεράστια χρυσόψαρα και καφάσια με ραδίκια που τα ξεπλεναν για να φύγει η λάσπη. Απ' την άλλη φοβόμαστε μη μας ρίξουν και καμιά ντουφεκια με αλάτι. ΦΤΩΧΑ ΑΛΛΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.!
Γεωργία Παπανδρέου
Στα περίβολια ήταν και ο Σπύρος πουλάγε χόρτα δίπλα στο ποτάμι και όσοι δεν έιχαν δεν τους έπαιρνε χρήματα πιο κάτω ήταν το σπίτι του Πανουργιά και πιο δεξιά στο στενό ήταν ένα έκλησακι !!
Το εκλησάκι εγώ περνούσα από την οδό Σμόλικα μετά περνούσα τη Δυρραχίου και μετά ένα στενό έφτανα στο έκλησακι. Περίπου το 1967 με 68 Ο δρόμος ευθεία πήγαινε στο ποτάμι είχε ένα γεφυράκι και απέναντι ήταν οι σχόλη τυφλών και είχε και μια στερνά μετά ήταν η κρεωντος
Ο Σπύρος δεν ξέρω αν ήταν δικά του τα χωράφια εγώ πήγαινα και έπερνα χόρτα αμέσως μετά την οδό Δράμας ήταν όλο χωράφια!
Kostas Iordanidis
Το εκκλησάκι (σ.σ. αυτό που αναφέρει παραπάνω η Γεωργία Παπανδρέου) νομίζω είναι αυτό που ήταν Παλιοημερολογιτικο.Σημερα είναι εγκαταλελειμμένο δεν υπάρχει τίποτα μόνο τι κτίσμα.Μου το περιεγραψε κύρια μεγαλύτερη από μένα.Οσο αφορά την χωροθέτηση είναι όπως τα λες (σ.σ. απευθυνόμενος στην ίδια).
ΟΙΚΟΣ ΤΥΦΛΩΝ
Kat Mpothou
Λεγοταν οίκος τυφλων. Αποτελουνταν απο μικρα σπιτακια τα οποια ειχε παραχωρησει το κρατος σε τυφλους. Μπροστα απο τον οικο τυφλών ειχε σπιτι και μπακαλικο η κυρα Αλεξανδρα με τον κυρ Σωτηρη που ηταν τυφλος.
Γεωργία Παπανδρέου
Το τυφλών εγώ ξέρω ότι μάθαιναν να χράφουν δεν ξέρω πολλά περνούσα έξω από το σπίτι τους κάθε μέρα αλλά με αυτόκινητο κάναμε το γύρο από Ρόδου κρεωντος και δεν θύμαμαι την οδό ήταν απέναντι από την Φοινίκης και πήγαινα στο γέφυρακι περνούσα απέναντι στην όχθη ήταν το σπίτι γωνία .1964
Στο τυφλών εγώ ξέρω ότι έμενε ένα ζευγάρι ο άνδρας ήταν τυφλός (σ.σ. η κυρά Αλεξάνδρα με τον κυρ Σωτήρη που αναφέρθηκαν παραπάνω;)
Γιάννης Ελευθερωτής
Τον αντρα δεν θυμάμαι αλλά την γυναίκα Αλεξάνδρα 4 παιδιά τα 2 Τάκη και Νίκη
Dimitra Mantanidou
ΝΑΙ, ΣΩΣΤΑ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΑΓΟΡΑΖΑΜΕ ΦΥΣΤΙΚΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΑΝ.
Θάνος Λάιος
... αρχάς 90 με τη παρέα τα κατεβαίναμε τέτοια σκαλιά και διασχίζαμε το ποτάμι με τα πόδια, από Μπουρνάζι μέχρι Ίλιον έτσι για πλάκα και τ αθλητικά μας γέμιζαν λάσπη
Ο παππούς μου 8 χρόνων το 22 πρόσφυγας απ τη Σμύρνη μάζευε ροκες από κει μέσα και τις πουλούσε, κάτι παιδιά τον φώναζαν τουρκοσπορίτη και ανέβηκε από το ποτάμι και τα πλάκωσε στο ξύλο, πήγε ο πατέρας τους να ζητήσει το λόγο απ το προπάππου μου κι έφαγε κι αυτός ξύλο
Γιωργος Δεφαρανας
Τα κατεβαίναμε (σ.σ. τα σκαλιά) στα μέσα τής δεκαετίας τού 1960 και μπαίναμε στους σκεπασμένους παραπόταμους, έτσι για βόλτα...
Dhmhtrhs Efthmioy
Καθημερινο δρομολογιο του πατερα μου και μερικες φορες και για εμενα απο τα σκαλια της ροδου να βγουμε στον σκλαβενιτη καπου εκει δουλευε.και μαλιστα βαζαμε πετρες οταν μπορουσαμε για να παταμε να περναμε ποιο στεγνα
ΤΡΑΜ
Kostas Iordanidis
Η οδός Σεπολίων έχει τις γραμμές του Τραμ κάτω από το οδόστρωμα γύρω στους 30 πόντους υπαρχουν οι ράγες μέχρι την πλατεία στον Αγιο Μελέτη.
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Thanos Georgiadis
ΚΆΤΙ ΝΑ ΓΝΩΡΊΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΌΤΕΡΟΙ. Ο ΒΕΓΓΟΣ ΉΤΑΝ Ο ΓΑΛΑΤΑΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ 50 ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΎΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΠΟΥ ΈΜΕΝΕ ΔΊΠΛΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΛΑΟΔΑΜΑΝΤΟΣ.
Στο ΝΟ 26 ΈΜΕΝΕ Η ΑΣΗΜΙΝΑ. ΣΤΗΝ ΓΩΝΊΑ ΑΘΑΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΟΔΑΜΑΝΤΟΣ ΜΑΣ ΈΦΕΡΝΕ ΤΟ ΜΠΟΥΚΆΛΙ ΤΟ ΓΆΛΑ ΜΑΣ ΈΛΕΓΕ ΚΑΛΑΜΠΟΎΡΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΈΦΕΥΓΕ ΓΙΑΤΊ ΈΚΑΝΕ ΚΑΜΆΚΙ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ. .
ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Dimitris Rizos
Έτσι λοιπόν κάπου στο 1955_56 (περίπου) κυκλοφορούσε ένα περιοδικακι που έγραφε διάφορα ερωτικά γράμματα. Τότε λοιπόν όλα τα παιδάκια αντιγράψαμε ένα από αυτά τα γράμματα και μετά από το κατηχητικό τα μειρασαμε στα κοριτσάκια εκεί στα ξύλινο Αγ. Αιμιλιανό. Τώρα φαντάζεστε το τι γέλιο αθώο έπεσε. Υ.Γ. ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ.
Comments (0)
Comments powered by CComment