ελεύθερος χρόνος

Φεύγω εγώ και φεύγει εκείνος. Στέκω εγώ και στέκει εκείνος. Τι είναι;

Η σκρόφα μας η λούγκρα μας, η λουγκροφαγωμένη, όλον τον κόσμον έφαγε κι ακόμα δε χορταίνει.

Όλα τα σβήνει το νερό, κι εμένα μόν' ανάβει. Τι είναι;

Χιλιοτρύπητο λαγήνι που σταλιά νερό δε χύνει

Η κεφαλή του στο βουνό, κι η ουρά του στο γιαλό

Από μητέρα κόκκινη μαύρο παιδί γεννιέται. Τι είναι;

Ό,τι μου δίνεις να φάω το τρώω και μόλις τα φάω όλα πεθαίνω.

Ουρανός ατσάλι και γη πετάλι, γάτου ποδάρι και φιδιού κεφάλι

Αλωνίδα μαλλιαρή πίνει νερό, δεν κατουρεί

Από πάνω το τηγάνι κι από κάτω το μπαμπάκι κι από μπρος του το τσιμπίδι κι από πίσω το ψαλίδι

Ένα πουλί πετούμενο, πετούμενο, χαρούμενο,
που έχει έξι πόδια και χέζει σαν τα βόδια

Γεννιέται στο βουνό, πεθαίνει στο γιαλό.

Άγκαθο, καλάγκαθο καλαγκαθένιο το μαντρί και κόκκινα τα γίδια

Αδειανό δε στέκεται γεμάτο δε λυγίζει

Η πλάτη της είναι ξύλινη κι η κοιλιά της έχει τρίχες

Χτυπώ - χτυπώ, δίχως και να σε πονώ, μ' αν πάψω να χτυπώ, χάνεσαι μεσ' το λεπτό

Είναι δικό σας, μα οι άλλοι το χρησιμοποιούν περισσότερο από εσάς

Άκου το και που είναι το στα δέντρα τριγυρίζει

Άλογο βαρβάτο και κοντονυχάτο άμα ανοίξει τα φτερά του δεν μπορεί κανείς να πάει κοντά του

Αν και θρόνος μου ταιριάζει, θέση μου είναι το περβάζι

Καρακάξα μαδημένη και στο δρόμο πεταμένη.

Έχω ένα πραματάκι, μία πιθαμή και κάτι. Σου το δείχνω και τρομάζεις, σου το βάζω και φωνάζεις, σου το βγάζω κι έχει χύσει, κι όμως έχει ωφελήσει.

Η ένεση(αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι)

Εγώ γι' αυτό σ' αγόρασα κι έδωσα τον παρά μου, για να σε βάζω ανάσκελα, να κάνω τη δουλειά μου

Η σκάφη

Άμα τη δέσω, περπατεί, κι άμα τη λύσω, στέκει.

Η αναπνοή

Αν με κυνήγι πάντα ζω, τουφέκι δε βαστάω ψαράς δεν είμαι, μα παντού τα δίχτυα μου τα στήνω

Η αράχνη

Ανεβαίνει κατεβαίνει και χωρίς να τρώει παχαίνει, μοναχά στριφογυρίζει κι η κοιλίτσα της γεμίζει

Η κουβαρίστρα

Απ’ τον ουρανό πέφτει και δεν ραΐζει και σε μια στάλα νερό λυώνει

Το χιόνι

Από πάνω σαν σκαφίδι, από κάτω σαν πλαστήρι

Η χελώνα

Από ψηλά γκρεμίζεται, πέφτει και δε ραγίζεται

Η βροχή

Άσπαρτο κι αφύτευτο και στο σακί δεμένο

Το αλάτι