Τι συμβαίνει στην πόλη, στην χώρα, στον κόσμο

Διαβάστε μιά είδηση έτσι όπως την έγραψε το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο ειδήσεων:

Ποσοστό παραβατικότητας 17,75% έδειξαν οι έλεγχοι που πραγματοποίησε ο ελεγκτικός μηχανισμός του υπουργείου Οικονομικών την περασμένη εβδομάδα (Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και ΣΔΟΕ).

Διεξήχθησαν συγκεκριμένα 5.286 έλεγχοι σε 5.246 επιχειρήσεις και διαπιστώθηκαν παραβάσεις στις 931 από αυτές. Για άλλη μια φορά, στα ευρήματα των ελέγχων περιλαμβάνονται αδήλωτες φορολογικές ταμειακές μηχανές, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των παραβάσεων αφορούν στη μη έκδοση αποδείξεων.

Συνολικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, τις τελευταίες πέντε εβδομάδες, διεξήχθησαν 28.191 έλεγχοι σε 27.392 επιχειρήσεις και διαπιστώθηκαν παραβάσεις στις 5.367 (ποσοστό παραβατικότητας 19%).

19% παραβατικότητα σε επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν! Ξέρω τα νούμερα είναι γνωστά...και ίσως η πραγματικότητα να είναι ακόμα χειρότερη από τα αποτελέσματα των επίσημων ελέγχων.

Αλλά, προσέξτε. Πρόκειται για τους ίδιους επιχειρηματίες που κλαίνε και οδύρονται για τα μέτρα που παίρνονται εις βάρος τους, για την καταστροφή στην οποία οδηγούνται και για το ανελέητο και αδίστακτο κράτος που δεν ευνοεί την επιχειρηματικότητα. Δεν ερχόμαστε εδώ να υποστηρίξουμε το όποιο κράτος και τα όποια μέτρα παίρνει. Την υποκρισία θέλουμε να καυτηριάσουμε.

Την ίδια υποκρισία που διακρίνουμε και στους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στα τουριστικά νησιά. Καταγγέλουν ότι το κράτος τους οδηγεί στον αφανισμό με τον ΦΠΑ του 23%, την ίδια στιγμή που γνωστοί μου που επισκέφτηκαν φέτος την Μύκονο, μου μετέφεραν ότι μιά ξαπλώστρα σε καλή παραλία του νησιού χρεώνεται 80 ευρώ! 80 ευρώ μιά ξαπλώστρα... όχι τον μήνα.. 80 ευρώ για όσο διάστημα την χρησιμοποιεί κάποιος. Και υπάρχουν πάρα πολλοί που τα δίνουν. Φανταστείτε τι ενοίκιο δίνει αυτή η επιχείρηση και τι δικαιώματα για τις ξαπλώστρες πληρώνει.

Αλλά και την ίδια υποκρισία, ψευτιά και ανικανότητα διαπίστωσα σχετικά με την πρόσφατη εξαγγελία για την επιβολή ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια κλπ. Μέτρο που όπως φαίνεται κανείς δεν το υποστηρίζει και κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει το πολιτικό κόστος της εφαρμογής του, παρά το ότι συμπεριλαμβάνεται στο μνημόνιο που όλοι ψήφισαν. Κι εδώ δεν έρχομαι να υποστηρίξω το μέτρο, γιατί δεν έχω την συνολική εικόνα και δεν είμαι ειδικός. Την συνωμοσία ψεύδους θέλω να εκθέσω. Όλοι, κόμματα και ΜΜΕ, ισχυρίζονται ότι και η ιδιωτική εκπαίδευση, δεν απευθύνεται μόνο στους πλούσιους αλλά σε όλο τον λαό και ότι ο λαός θα πληρώσει την αύξηση του 23%.

Γιατί πρέπει να θεωρείται δεδομένο αυτό; Άκουσα προχθές ένα επιχειρηματία του χώρου να λέει ότι είναι ένα δύσκολο μέτρο για την επιχείρησή του, αλλά ότι θα κάνει ότι μπορεί να μειώσει τα έξοδά του και τελικά ίσως να μην αποφύγει να μετακυλίσει ένα μικρό μέρος της επιβάρυνσης στα δίδακτρα. Δηλαδή; τι θέλει να πει ο ποιητής; ότι υπάρχει και τρόπος να μην μεταφερθεί όλη η αύξηση του ΦΠΑ στα δίδακτρα που πληρώνουν οι γονείς; Φυσικά και υπάρχει. Αν μιλάμε για μιά υγιή επιχείρηση που θέλει και ξέρει να αντιμετωπίζει τις κάθε φορά νέες, ίσως πολύ δυσκολότερες συνθήκες, να αντέχει στον συναγωνισμό και να διοικείται από επιχειρηματίες που δεν τους ενδιαφέρει αποκλειστικά το εύκολο κέρδος και η εύκολη δουλειά.

Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί έχουμε διαπαιδαγωγηθεί όλοι μας στην ευκολία. Εύκολοι επιχειρηματίες, εύκολες λύσεις, εύκολοι πολιτικοί, εύκολος λαός. Στην ευκολία των επιχειρημάτων, στην ανέξοδη ευκολία, στην ευκολία των εύκολων αποφάσεων.

Αυτή η ευκολία σε μεγάλο ποσοστό οδήγησε τις κυβερνήσεις της δεξιάς τα προηγούμενα χρόνια, με όποια μορφή είχαν αυτές, στην υιοθέτηση των πολιτικών της έντονης λιτότητας και της μεταφοράς όλων των βαρών της κρίσης στον λαό. Ποιές μεταρρυθμίσεις και μπούρδες. Αυτά είναι δύσκολα πράγματα. Πετάξτε μια μείωση μισθών και καθαρίσαμε. Τόση μείωση επί τόσους εργαζόμενους, τόσα δις πλεόνασμα. Ακόμα και ο υπολογισμός εύκολος ήταν.

Αλλά, για να κυβερνηθεί αυτός ο τόπος, από οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν θάναι εύκολο τα επόμενα χρόνια. Αν η επόμενη κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή έχει κορμό βασικό τον ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται αυτό κυρίως να αποφύγει. Την ευκολία. Την έλλειψη βασάνου. Την αυτοματοποίηση. Την αποδοχή της πραγματικότητας. Η πραγματικότητα είναι εδώ μόνο και μόνο για να ανατραπεί.