Έχει μείνει να λέμε ότι η κατάκτηση του 8ωρου, της 8άωρης δηλαδή εργασίας, έγινε με τους αγώνες των εργατών στο Σικάγο το 1886. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Η πορεία κατάκτησης της 8άωρης εργασίας και η υλοποίηση του αιτήματος των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, για 8 ώρες δουλειά - 8 ώρες ελεύθερος χρόνος - 8 ώρες ύπνος, ήταν μακρόχρονη και είχε διαφορετική πορεία και διαφορετική χρονική κατάληξη σε κάθε χώρα. Όμως είναι γεγονός ότι κάποια στιγμή, το 8άωρο κατακτήθηκε από τους εργαζόμενους σε όλο σχεδόν τον «πολιτισμένο» κόσμο.
Σήμερα το 8άωρο είναι ένα ανέκδοτο στην Ελλάδα για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Όσοι έχουν σύμβαση 8αώρου είναι προνομιούχοι. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι, ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων, εργάζονται δίωρα και τετράωρα και αμείβονται με ψίχουλα. Όσοι δουλεύουν οκτάωρο πληρώνονται για τετράωρο. Όσοι πληρώνονται για οκτάωρο δουλεύουν 12άωρο. Νόμιμα ή παράνομα, το ελαστικό ωράριο θριαμβεύει. Αυτό πιά είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, για τον ιδιωτικό τομέα.
Με τον νέο νόμο που προωθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουσιαστικά καταργεί και επίσημα το 8άωρο και δίνει μεγαλύτερα περιθώρια, ευελιξίας τα λένε, αλλά περιθώρια κατάργησης κάθε εργατικού δικαιώματος και στο 8άωρο και στις αμοιβές είναι πραγματικά.
