Το sepolia.net λυπάται και ζητάει συγνώμη για την δημοσίευση του άρθρου με τίτλο «Στα Σεπόλια βρέθηκε φυλακισμένη η αγνοούμενη που την έψαχναν μέσω τηλεοπτικής εκπομπής».
Λυπάται και ζητάει συγνώμη γιατί άκριτα αναδημοσίευσε μιά είδηση, έτσι ακριβώς όπως κυκλοφόρησε σε όλο σχεδόν τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, που όμως αφορά ένα πολύ ευαίσθητο και προσωπικό θέμα.
Το δημοσίευμα εμπεριέχει κρίσεις και χαρακτηρισμούς που δεν πρέπει να προβάλλονται, αν δεν είναι απόλυτα διασταυρωμένοι και τεκμηριωμένοι.
Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε, ότι δεν γνωρίζουμε αν η συγκεκριμένη γυναίκα ήταν φυλακισμένη ή όχι. Η αλυσίδα στην εξώπορτα δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε ήταν φυλακισμένη. Μπορεί να υπήρχε και για την ασφάλειά της. Επίσης, από την συμπεριφορά της δεν προκύπτει με βεβαιότητα ότι βρίσκονταν εκεί παρά την θέλησή της.
Κανείς δεν ζήτησε έστω εκ των υστέρων την άποψη του άνδρα που ζούσε στο ίδιο σπίτι, του Βασίλη, όπως τον αποκαλούσε το φερόμενο ως θύμα. Κάποιοι έγραψαν ότι ήταν ρακοσυλλέκτης. Κάποιοι ότι είχε κι αυτός ψυχολογικά προβλήματα. Σχεδόν όλοι αναπαρήγαγαν την άποψη ότι ήταν σκληρός και ότι την κακοποιούσε. Τα αναδημοσιεύσαμε όλα αυτά, με την ίδια και χειρότερη σκληρότητα, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα στην πραγματικότητα.
Δεν μας υποψίασε ούτε το γεγονός ότι η είδηση, έτσι όπως προβλήθηκε, ήταν προϊόν τηλεοπτικής εκπομπής.
Μπορεί όλα να συνέβησαν έτσι ακριβώς όπως τα περιέγραψαν όλοι. Μπορεί και όχι όμως. Αλλά η υπόθεση δεν έχει σίγουρα τα στοιχεία από ένα σύγχρονο «Κωσταλέξι».
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι πίσω από την αμπαρωμένη πόρτα της Γαλαξειδίου 19 παιζόταν για καιρό ένα δράμα. Όπως και πίσω από άλλες πόρτες που έζησε αυτή η γυναίκα και ίσως κι αυτός ο άνδρας. Ποιοί είμαστε εμείς να κρίνουμε με περισσή βεβαιότητα τους ανθρώπους, στηριγμένοι στις μουρμούρες κάποιων γειτόνων και στις απόλυτες αλήθειες κάποιων συγγενών;
Κι αυτό που είναι ακόμα πιό βέβαιο, είναι ότι όλοι μας οφείλουμε, να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, όταν αναφερόμαστε σε ευαίσθητα προσωπικά θέματα, που με κάποιον τρόπο βγαίνουν στην δημοσιότητα. Πολύ περισσότερο όταν αφορούν σε ανθρώπους με ιδιαίτερες ευαισθησίες και προβλήματα. Γιατί κατά κανόνα, οι φακοί της δημοσιότητας είναι παραμορφωτικοί. Και ο παραμορφωτικός φακός δεν ασχημαίνει μόνο αυτούς που στοχεύει, αλλά και αυτούς που τον κρατούν.
Comments powered by CComment