Νέα από τα Σεπόλια

Οι beatboxers Word of Mouth μένουν σε μια γειτονιά 5 λεπτά από το κέντρο με "σύνορα" τις γραμμές του τρένου.

Ζούμε στα όρια μεταξύ Σεπολίων και Λόφου Σκουζέ, σταθερά στο κέντρο Αθήνας. Στα μέσα και στα έξω από το κέντρο, δύσκολη ως άγρια γειτονιά τα παλιά χρόνια, υπέροχα χαμηλά παλιά σπίτια και μεγάλες αλάνες πριν από την έλευση του μετροπόντικα και του μετρό. Για να το σχηματοποιήσετε, βρισκόμαστε μεταξύ Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, Λένορμαν και των λόφων Κολωνού και Σκουζέ, που είναι μια πολύτιμη πηγή πρασίνου.

 

Γέννημα-θρέμμα του Κολωνού και της ευρύτερης περιοχής της Κολοκυνθούς (που ως ονομασία γνωρίζουν οι παλιοί) ο ένας και πρόσφατα ήρθε κι ο άλλος κοντά.

 

Οι παππούδες επέλεξαν τη γειτονιά και αυτομάτως έγινε το δέσιμο. Τη ζήσαμε σε όλες της τις φάσεις. Την περίοδο της ανοικοδόμησης της Αθήνας εδώ ήταν πολλά περιβόλια, ελεύθερος χώρος, δέσποζαν αλάνες και οικόπεδα μεχρι τέλος του '80. Μετά, πολλές πολυκατοικίες και σούπερ-μάρκετ, αλλά πάντα αυτό που λέμε «γειτονιά».

Χαρακτηριστικό γνώρισμα, τα πολλά μικρά καφενεία και οι μονοκατοικίες με εσωτερικούς κήπους, που δίνουν το στίγμα της παλιάς γειτονιάς. Σίγουρα και το μετρό, του οποίου η αρχή έγινε εδώ, σε εποχές που οι υπόλοιποι Αθηναίοι αγνοούσαν την ύπαρξη του μετροπόντικα, και το αμαξοστάσιό του, που χρεωθήκαμε παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων.

 

Το υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ του Τρίτωνα που όλοι έχουμε ζήσει από μικροί και όπου πρόσφατα επέστρεψαν τα άδελφια Αντετοκούμπο...

Φωτο: Nick Paleologos / SOOC 

 

Κάποιον που δεν έχει επισκεφτεί ξανά τα Σεπόλια, θα τον πήγαινα αρχικά προς τον Λόφο Σκουζέ, που είναι πηγή πρασίνου και ηρεμίας, αλλά και στο υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ του Τρίτωνα που όλοι έχουμε ζήσει από μικροί και όπου πρόσφατα επέστρεψαν τα άδελφια Αντετοκούμπο – εδώ έκαναν τα πρώτα τους μπασκετικά βήματα.

Θα μπορούσαμε να περπατήσουμε, επίσης, στην εμπορική αγορά της Δυρραχίου, που ξεκινάει από τη γέφυρα της Εθνικής Οδού, είναι πολύ χαρακτηριστική και έχει επιβιώσει μέσα στα χρόνια, παρά τις δυσκολίες.

Η γειτονιά μας έχει μαγαζιά κάθε είδους, αλλά ξεχωρίζουν το νέο καφέ ΧΟΜ και το σουβλατζίδικο «Στεμνίτσα», που ακόμα και τις καθημερινές είναι γεμάτα.

Όσα κτίρια και σπίτια της παλιάς Αθήνας επιβιώσαν λόγω χαμηλού συντελεστή δόμησης και των λόφων και αναπαλαιώθηκαν μέσα στα χρόνια είναι κοσμήματα. Και πολλές εγκαταλελειμμένες βιοτεχνίες είναι επίσης υπέροχες. Ως πιτσιρικάδες,τα εξερευνήσαμε και τα έχουμε ζήσει και στο εσωτερικό τους.

Η οδός Ισμήνης, ήσυχος δρόμος της περιοχής, έχει μεταμορφωθεί σε άτυπο πεζόδρομο, ενώ δεν είναι, και μόλις πέσει ο ήλιος η πιτσιρικαρία της περιοχής βγαίνει για μπάλα, όπως παλιά, και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία για περπάτημα. Εδώ ζεις και καταλαβαίνεις πολλά.

 

Το καφέ Χομ 

 

Το graffiti είναι συνώνυμο της περιοχής, μια υπάρχουν πολλά «κρυφά» σημεία και εγκαταλελειμμένα κτίρια χρόνια τώρα. Ένα ωραίο, που βρισκόταν σε ένα παλιό σπίτι, έγραφε: «Κολωνός, ελεύθερη πόλη».

Παλιά, η γειτονιά ήταν πιο underground, αλλά η έλευση του μετρό άλλαξε και τον κόσμο και την ταυτότητά της. Η αλλαγή είναι δυσάρεστο γεγονός, αφού πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις σημεία και ανθρώπους που είναι από εδώ κι έχουν να σου πουν ιστορίες.

Οι περισσότεροι Αθηναίοι αγνοούν την τοποθέτηση της περιοχής σε σχέση με την υπόλοιπη πόλη, μια και από το κέντρο της Αθήνας είναι 5 λεπτά, αλλά για να φτάσεις με αμάξι περνάς από 2-3 συγκεκριμένα σημεία στις γραμμές του τρένου και είναι σαν να έχει σύνορα που δεν αλλάζουν με τίποτα.

Μαζί με τον Κολωνό, είναι από τις πιο κοντινές περιοχές με πρόσβαση σε μετρό, εθνικές οδούς, και το κέντρο της Αθήνας.

Από τους αγαπημένους μας ανθρώπους στη γειτονιά είναι ο λεγόμενος Αγκόπ, Αρμένιος που με την οικογένειά του ζει και διατηρεί με συνέπεια το υπέροχο σουβλατζίδικο/κεμπαπτζίδικο «Το Ρόδι» πάνω από είκοσι χρόνια, δίνοντας μια διαφορετική νότα στην περιοχή. Χαρακτηριστικό του είναι πως θα σε προσέξει όπως την πρώτη φορά που πήγες στο μαγαζί του.

 

Το κεμπάπ του Αγκόπ στο «Ρόδι».