Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια που στα Σεπόλια παραδόθηκε ένα μεγάλο μέρος της περιοχής για την κατασκευή του αμαξοστάσιου του μετρό. Πρόκειται για μιά τεράστια έκταση, που ξεκινάει από την Αψού και φτάνει περίπου μέχρι λίγο πριν την Λένορμαν, παράλληλα με την Κηφισού.
Ο χώρος του αμαξοστασίου είναι φυσικά περιφραγμένος με ψηλό τοίχο και επιπλέον συρματόπλεγμα. Έτσι αποκόβει την άμεση επικοινωνία, οδική η με τα πόδια, σημαντικού τμήματος των Σεπολίων με την περιοχή της απέναντι πλευράς του αμαξοστασίου, που είναι κυρίως η Κηφισού.
Η παραχώρηση αυτού του χώρου στην ΣΤΑ.ΣΥ.(Σταθερές Συγκοινωνίες) είναι επί της ουσίας, μια προσφορά των Σεπολιωτών για το γενικό καλό της Αθήνας, ασχέτως με το αν ρωτήθηκαν ή όχι.
Όμως οι Σεπολιώτες δεν είδαν κανένα αντάλλαγμα για την προσφορά τους αυτή. Η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, η εταιρία που λειτουργεί το μετρό, δεν έχει κάνει κανένα έργο, μικρό ή μεγάλο, ανταποδοτικού χαρακτήρα, που να αναβαθμίζει την περιοχή.
Περπατώντας κάποιος περιμετρικά του τοίχου που προφυλλάσσει το αμαξοστάσιο της ΣΤΑ.ΣΥ βλέπει και ένα περίεργο φαινόμενο. Μια αρκετά μεγάλη έκταση πρασίνου έχει συμπεριληφθεί στον χώρο του αμαξοστάσιου, χωρίς να χρησιμεύει πουθενά.
Περπατώντας στην οδό Αμφιαράου από την αρχή της στην οδό Αψού έως και την Ρόδου, βλέπει κάποιος μία στενή αρχικά αλλά αρκετά πιο πλατειά αργότερα λωρίδα πράσινου, με μεγάλα δέντρα και φυτά, που αναπτύσσεται παράλληλα με ένα μικρό ρέμα.
Αναρωτιέμαι, τι λόγο έχει η ΣΤΑ.ΣΥ να κρατά στην κυριότητά της αυτή την λωρίδα πράσινου που έχει γίνει σήμερα πια πραγματικά ζούγκλα; Αγριογούρουνα εκτρέφει;
Γιατί δεν αποδίδει στον Δήμο Αθηναίων αυτό το κομμάτι, το οποίο δεν χρησιμεύει πουθενά στο έργο που αυτή επιτελεί;
Με κλαδεμένα τα δέντρα και καθαρισμένα τα φυτά και με ένα μικρό δρομάκι ανάμεσα, δεν θα μπορούσε να είναι ένας πολύ καλός δρόμος περιπάτου;