Δεν παλεύονται τα Σεπόλια σήμερα το βράδυ.
Ερημιά καθώς ο κόσμος αφήνει σιγά - σιγά την γειτονιά για άλλες πιό χαρούμενες και δροσερές περιοχές. Ζέστη ανυπόφορη. Περισσότερα κουνούπια αναλογούν ανά κεφαλή. Πολλά μαγαζιά κλειστά για την θερινή περίοδο. Κλείνουν πιό νωρίς φέτος γιατί έτσι κι αλλιώς δουλειά δεν έχουν. Ο Παναθηναϊκός έχασε αναπάντεχα με 3-0 και ότι ελπίδες είχαμε να αλλάξουμε σαν χώρα προς το καλύτερο μάλλον απομακρύνονται μέρα τη μέρα.
Και πως να μην απομακρύνονται όταν βλέπεις το καινούριο να το εκπροσωπούν κάτι τύποι από γελοίοι έως απίθανοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι οι σοβαροί και αξιόλογοι, αλλά οι "άλλοι" είναι καταφανώς περισσότεροι.
Περπατάς και δεν ακούς ελληνικά. Καλή κι η πολιτισμικότητα αλλά μην χάσουμε και την ελληνικότητα. Περπατάς και σκοντάφτεις στα χαλασμένα πεζοδρόμια. Τα συνηθίζεις πιά και αντί να αγανακτείς, κατηγορείς τον εαυτό σου που δεν πρόσεξε, αν και ήξερε την επικινδυνότητα. Περπατάς και δεν βρίσκεις καν πεζοδρόμια. Τα ελάχιστα παρκάκια και χώροι με γκαζόν θυμίζουν τον σκουπιδότοπό της Φυλής. Αλήθεια τι έκανε μ' αυτόν η Δούρου; Τον έκλεισε ή συνεχίζει να τον γεμίζει;
Περπατάς και σε δονεί η μουσική, αν το ντάπα-ντούπα λέγεται μουσική, από το "φτιαγμένο" smart, ο θεός να το κάνει αυτοκίνητο. Η βία αρμονικά ενταγμένη στην καθημερινότητα.
Πως θα μάθουμε να πετάμε τα ανακυκλώσιμα στους ειδικούς κάδους που δεν υπάρχουν;
Περπατάς και μετράς τις μέρες που θα περάσουν για να φύγεις κι εσύ.
Και να αφήσεις τα Σεπόλια να παραδέρνουν στην μιζέρια και στην κακομοιριά, μέχρι να επιστρέψεις. Απελπισία.
sepolia.net