Τι συμβαίνει στην πόλη, στην χώρα, στον κόσμο

"(...) Έχεις 10.000 ανθρώπους και κατόρθωσες κάπως να βολέψεις 9.000 και σου μείνανε χίλιοι σε σκηνές (…) Προσπαθείς να κάνεις δέκα, θα καταφέρεις τα οχτώ, δυστυχώς.

.."

Αυτά είπε σε τηλεοπτικό παράθυρο ο υπεύθυνος συντονισμού για το προσφυγικό Γιώργος Κυρίτσης, με το ανάλογο θλιμμένο ύφος. Πώς να μη θυμώσεις, να μην εκραγείς ακούγοντάς τον; Προσπάθησαν οι καημένοι "κάπως να βολέψουν" τους ανθρώπους που κινδύνευαν να πεθάνουν από το κρύο αλλά δεν το κατάφεραν πλήρως, "δυστυχώς". Και τώρα, τί υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε εμείς, κύριε Κυρίτση; Να δείξουμε κατανόηση; Να κουνήσουμε το κεφάλι με συγκατάβαση; Να νιώσουμε ικανοποιημένοι που "βολέψατε" έστω τους περισσότερους; Να συγκινηθούμε μήπως;

Λέσβος, Μόρια, 2017: Άνθρωποι που περιμένουν να βολευτούν... κάπως... δυστυχώς...

Ε, όχι, κύριε Κυρίτση! Δεν νιώθουμε ούτε κατανόηση ούτε ικανοποίηση ούτε συγκίνηση. Αηδία νιώθουμε. Οι άνθρωποι, κύριε Κυρίτση, δεν είναι πραμάτεια. Δεν βολεύονται -και, μάλιστα, "κάπως"- στο πατάρι, στο κάτω ράφι ή στην αποθήκη. Εδώ, μωρέ, δεν βολεύονται τα δέντρα με λιγώτερο ουρανό και θα βολευτούν οι άνθρωποι με δυο κουβέρτες στο χιόνι;

Χώνεψέ το, κύριε Κυρίτση: δεν είναι κατόρθωμα "κάπως να βολέψεις" εννιά στους δέκα χιλιάδες. Είναι σκέτη αποτυχία. Καραμπινάτη αποτυχία. Και, μάλιστα, ολότελα ασυγχώρητη γιατί αυτή την κακοκαιρία την περιμέναμε από καιρό. Εις τι ακριβώς συνίσταται αυτό το "κατόρθωμα"; Ποιός τσομπάνος με δέκα χιλιάδες πρόβατα θα αισθανόταν ευχαριστημένος αν έχανε όχι χίλια αλλά δέκα ζωντανά επειδή δεν μπόρεσε να τα προφυλάξει από το κρύο; Κι εδώ δεν μιλάμε για πρόβατα, κύριε Κυρίτση. Μιλάμε για ανθρώπους.

Αν έχεις αντίρρηση κι επιμένεις να ρωτάς τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις, να στο πω ευθέως: να κόψεις τον σβέρκο σου! Κι εσύ κι ο κύριος Μουζάλας. Έπρεπε να είχατε κόψει και τον σβέρκο σας και τον λαιμό σας να βρείτε λύση. Σε διαβεβαιώνω ότι λύσεις υπάρχουν αλλά το "αριστερό" σας μυαλό αδυνατεί να τις συλλάβει.

Τι πάει να πει, μωρέ, αρνούνται οι ξενοδόχοι ν' ανοίξουν τα ξενοδοχεία τους; Ας δεχτούμε ότι τους παρακαλέσατε να τα διαθέσουν για να προφυλαχτεί ο κόσμος απ' την παγωνιά και σας αρνήθηκαν. Ε, και; Να τα επιτάξετε! Κάτι λιμενεργάτες, κάτι φορτηγατζήδες, κάτι σκουπιδιάρηδες και κάτι καθηγητές ξέρετε να τους επιστρατεύετε, έτσι; Να μάθετε να επιστρατεύετε και ξενοδόχους, λοιπόν! Και εφοπλιστές! Και παπάδες!

Ναι, ρε σεις! Να τους επιστρατεύσετε όλους! Να μάθουν οι ξενοδόχοι ότι η πολιτεία δεν είναι μόνο για να μοιράζει επιδότήσεις από τα ΕΣΠΑ αλλά, άμα λάχει, είναι και για να χρησιμοποιεί το επιδοτημένο ξενοδοχείο προκειμένου να λύσει ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα. Να μάθουν οι εφοπλιστές ότι το κράτος δεν υπάρχει μόνο για να μοιράζει δεκάδες εκατομμυρίων κάθε χρόνο για επιδοτήσεις σαπιοκάραβων που δήθεν εξυπηρετούν άγονες γραμμές αλλά, όταν χρειαστεί, κάνει αισθητή την παρουσία του επιτάσσοντας τον επιδοτημένο στόλο για να σώσει ανθρώπινες ζωές. Να μάθουν οι παπάδες ότι μια κυβέρνηση δεν θεωρεί φιλανθρωπικό έργο ούτε τους μεγάλους πολυελαίους ούτε το στήσιμο μη κυβερνητικών παραμάγαζων αλλά την διάθεση των ναών και των πάσης φύσεως κτηρίων της εκκλησίας προς ανακούφιση όσων έχουν ανάγκη. Αλλά, θα μου πεις, για να τα μάθουν αυτοί όλα τούτα, πρέπει πρώτα να τα μάθετε εσείς οι ίδιοι... Αυτό είναι όντως πρόβλημα.

Αμ, οι άλλοι, στον δήμο αθηναίων; Θα κάνουν -λένε- ΕΔΕ και ξερω 'γω τι άλλο για να τιμωρήσουν τον υπάλληλο που τόλμησε να φύγει από την δουλειά του μόλις σχόλασε και δεν κράτησε ανοιχτό το κατάστημα φιλοξενίας αστέγων όλο το βράδυ. Σοβαρά, ρε σεις; Τα πιστεύετε αυτά ή τα λέτε μόνο και μόνο για να πουλάτε μούρη στα κανάλια;

Αφήστε κατά μέρος την παρελκυστική συζήτηση για το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να δείξει ανθρωπιά ο υπάλληλος. Ούτε έχει σημασία το τι θα έκανα εγώ στην θέση του. Εδώ δεν είμαστε εξομολόγοι, να χορηγούμε άφεση αμαρτιών. Εγώ μπορεί να έπαιρνα τον άστεγο να τον φιλοξενήσω σπίτι μου, μπορεί και να τον έβριζα που μου καθυστερούσε την αναχώρηση. Εδώ μιλάμε για κοινωνική πολιτική. Κι όταν κάνεις κοινωνική πολιτική, κάνεις κοινωνική πολιτική! Δεν απευθύνεσαι στα αισθήματα των ανθρώπων. Αν πρέπει να κάνετε ΕΔΕ, να την κάνετε για να αναζητήσετε ευθύνες όχι από τον υπάλληλο που έφυγε στην ώρα του αλλά από εκείνους που έπρεπε να έχουν φροντίσει να υπάρχει κι άλλος υπάλληλος, διαθέσιμος για την νυχτερινή βάρδια.

Α, κάτι ακόμη! Για να έχετε απαίτηση από κάποιον που δούλεψε το οχτάωρό του να κάνει άλλο ένα οχτάωρο συνεχόμενο (και, μάλιστα, νυχτερινό), να πάρετε πίσω τις εγκυκλίους που απαγορεύουν ή πετσοκόβουν τις αμοιβές για υπερωριακή απασχόληση. Κοινωνική πολιτική με απλήρωτη εργασία δεν γίνεται! Το ξέρω ότι σας καλόμαθε η Γιάννα με τους ηλίθιους εθελοντές της το 2004 αλλά πρέπει κάποτε να αλλάξετε πλευρό.

Παλιό Φάληρο, 2017: Υπεύθυνοι για την εικόνα είναι οι υπάλληλοι που σχολάνε στην ώρα τους.

Παραδέχομαι ότι είμαι θυμωμένος. Όχι δηλαδή πως είχα ποτέ ψευδαισθήσεις για την αριστεροσύνη τού Κυρίτση και του Μουζάλα ή για την προοδευτικότητα του Καμίνη. Ο θυμός μου δεν έχει σχέση με αυτούς. Είμαι θυμωμένος με όλους όσους δεν θυμώνουν με όλα τούτα. Κι είναι πολλοί, γαμώτο...