Έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο της κας Καλλιόπης Ασλανίδου στον Αθήνα 9.84 με τίτλο «η μαγική γωνιά του Ψυρρή», από το οποίο πήρα και τις φωτογραφίες που βλέπετε.
Και μου θύμισε τις πρώτες μου εντυπώσεις από αυτήν την μαγική γωνιά.
Ας διαβάσουμε πρώτα τι έχει γράψει η κα Ασλανίδου, για να μπούμε στο κλίμα.
Το θεματικό καφέ Little Kook, που βρίσκεται στη γειτονιά του Ψυρρή, στον πεζόδρομο της Καραΐσκάκη, αυτά τα Χριστούγεννα το τερμάτισε.
Τόση συμπυκνωμένη εορταστική διακόσμηση στο νεοκλασικό κτήριο,που σημειωτέον στη σκεπή του ξεκουράζεται ένας δράκος, δεν θα αντικρίσουν οι Αθηναίοι σε κανένα άλλο μέρος της πόλης.
Χολιγουντιανό σκηνικό
Σε καθημερινή βάση οι περαστικοί στέκονται έκθαμβοι και φωτογραφίζονται μπροστά από τo μεταμορφωμένο σε χριστουγεννιάτικο παραμύθι μαγαζί. Πόλο έλξης για αυτοφωτογράφηση πελατών και περαστικών αποτελεί και η παρκαρισμένη έξω από το καφέ-ζαχαροπλαστείο άμαξα με το άλογο της. Οι σερβιτόρες ντυμένες νεράιδες και πριγκίπισσες, ολοκληρώνουν το φαντασμαγορικό σκηνικό.
Το σημείο στου Ψυρρή, όπου βρίσκονται οι χώροι του Little Kook, καθώς έχει πλέον επεκταθεί σε ακόμα 2 καταστήματα απέναντι από το διώροφο νεοκλασικό, μοιάζει με σκηνικό Χριστουγεννιάτικης ταινίας του Χόλιγουντ συγκεντρώνοντας τα βλέμματα και τα φλας Αθηναίων και επισκεπτών της πόλης.
Ουρά αναμονής
«Έρχομαι συχνά, νιώθω πως ξαναγίνομαι παιδάκι» μας λέει η Γεωργία «επίσης έχει πολύ ωραία γλυκά, το άσχημο είναι ότι τις περισσότερες φορές που έχω έρθει περιμένουμε με την παρέα μου, αρκετή ώρα για να αδειάσει τραπέζι, ωστόσο αξίζει η αναμονή».
Αρκετοί το θεωρούν ακριβό, όλοι όμως μαγικό.
Η ουρά αναμονής που δημιουργείται ιδίως τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες αναδεικνύει την διάθεση των Αθηναίων να αποδράσουν από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα και να μεταφερθούν έστω για λίγο στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών της εκάστοτε θεματικής που επιλέγουν οι ιδιοκτήτες του Little Kook. Η εσωτερική διακόσμηση φυσικά είναι ανάλογη. Υπερθέαμα.
«Εδώ είναι πάντα Χριστούγεννα» λέει ένα μικρό αγοράκι στη μαμά του και έχει δίκιο.
Η άποψή μου πάντως είναι ότι το θέαμα σε αυτήν την γωνιά του Ψυρρή είναι η αποθέωση του κιτς και βρίσκεται τελείως έξω από τον χαρακτήρα και την μυρωδιά της υπόλοιπης περιοχής.
Βαρυφορτωμένο το σκηνικό, πολύχρωμος ο στολισμός, αλαλούμ ο φωτισμός, ότι παιχνίδι βρήκαμε το εκθέσαμε, ανακατέψαμε τα παραμύθια, βάλαμε και μια άμαξα μπροστά και την φτιάξαμε την γωνιά, όχι βέβαια του παραμυθιού, αλλά την γωνιά που θα παραμυθιάζει και θα ξεπαραδιάζει τους ιθαγενείς. Οι οποίοι βέβαια άλλο που δεν θέλανε, να βγάλουνε και καμιά σέλφι μπροστά από την υπερπαραγωγή.
Που είναι όμως το παραμύθι πραγματικά; Για ποιό παραμύθι πρόκειται ακριβώς; Ποιός το διηγείται; Τίποτα. Θαμμένα όλα αυτά στην χωματερή του ευρωπαϊκού bollywood, δεν έχουν ούτε καν την δική του αρχική πρωτόγονη μαγεία, αλλά ούτε και το Χόλυγουντ θυμίζουν, που τουλάχιστον είχε έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα, τις παλιές καλές εποχές.
