Διάβασα αυτήν την είδηση και παρ' όλο που ήταν συγκλονιστική στην ουσία της, γιατί η μικρή σκυλίτσα χωρίς φαΐ και νερό είχε άλλες μία -δύο μέρες ζωής το πολύ ακόμα, την θεώρησα, έχοντας γνωρίσει από κοντά την αφοσίωση των σκύλων, σχεδόν φυσιολογική.
Η Ζαζά λοιπόν, όπως ήταν το όνομα της σκυλίτσας, διασώθηκε από την υπηρεσία προστασίας των ζώων στην Ουγγαρία αφού βρέθηκε να κάθεται δίπλα στην επί δύο εβδομάδες νεκρή ιδιοκτήτριά της.
Η 9χρονη Ζαζά, ράτσας χαβανέζ, βρέθηκε αφυδατωμένη την Τετάρτη μέσα στο διαμέρισμα της Βουδαπέστης και τώρα βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης, δήλωσε σήμερα ο επικεφαλής της οργάνωσης Γκαμπόρ Πατακί.
Είχε λιγοστή ξηρά τροφή για να φάει αλλά οι κτηνίατροι είπαν ότι θα πέθαινε μέσα σε περίπου δύο μέρες αν δεν την έβρισκε η υπηρεσία, είπε ο Πατακί.
Η αστυνομία εισήλθε στο διαμέρισμα όταν ειδοποιήθηκε από γείτονες ότι είχαν να δουν καιρό την ιδιοκτήτρια του ζώου.
Εκτός από απολύτως αφοσιωμένη η Ζαζά ήταν και πολύ όμορφη,
Γεγονός που με παρακίνησε να διαβάσω για την ράτσα της. Δείτε τι εκπληκτικό διάβασα:
|
Το Μπισόν χαβανέζ είναι ο εθνικός σκύλος της Κούβας και ανήκει στην οικογένεια των Μπισόν. Πιστεύεται ότι προέρχεται από τον σκύλο της Τενερίφης που έφεραν μαζί τους στην Κούβα οι Ισπανοί αριστοκράτες και αφού προσαρμόστηκαν στις κλιματικές συνθήκες διασταυρώθηκαν μεταξύ τους και δημιουργήθηκε το Μπλανκίτο ντε λα Χαβάνα ( Blanquito de la Habana ). O σκύλος αυτός ύστερα διασταυρώθηκε με άλλα Bichon και Poodle και από εκεί προέκυψε το τελικό αποτέλεσμα του Μπισόν Χαβανέζ. Τον συναντάμε σε πίνακες του 18ου αιώνα και η αρχική του χρησιμότητα ήταν να ζεσταίνει τα γόνατα και τις αγκαλιές των αριστοκρατών στην Κούβα. Βέβαια με την πάροδο των χρόνων αποδείχτηκε ότι είναι ένας εκπληκτικός σκύλος με πολυδιάστατο και υπέροχο χαρακτήρα και ότι είναι πολύ περισσότερα πράγματα από ένας σκύλος αγκαλιάς ! |
Τα χαβανέζ είναι ο εθνικός σκύλος της Κούβας! Τής μοναδικής χώρας που επέμενε ότι είναι σοσιαλιστική και είχε ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο κι αυτόν επίμονα επαναστάτη, αγωνιστή και αφοσιωμένο στα σοσιαλιστικά ιδανικά μέχρι τέλους.
Λέτε έτσι να εξηγείται καλύτερα η αφοσίωση που έδειξε η Ζαζά στην Ουγγαρία;
