Η συζήτηση ήταν διεξοδική: για τα σημαντικά οφέλη που μπορεί να έχει η Αθήνα και οι άνθρωποί της από την υπόθεση της βιώσιμης κινητικότητας, για τα προβλήματα και την αδράνεια της πολιτείας, για την απουσία βασικών υποδομών και δικτύων για ποδηλάτες και πεζούς.
Κυρίως, όμως, συζητήθηκε τι πρέπει και μπορεί να γίνει, τόσο άμεσα, όσο και μεσοπρόθεσμα, με μια στρατηγική για την επόμενη πενταετία: Για τη δημιουργία ασφαλών διαδρομών κίνησης και χώρων στάθμευσης ποδηλάτου, για τη διευκόλυνση της συνδυασμένης μετακίνησης με ποδήλατο και ΜΜΜ, για οργανωμένες καμπάνιες προώθησης και για την επέκταση της χρήσης του ποδηλάτου ως αποτελεσματικού μέσου της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Την προηγούμενη τετραετία η πόλη δεν απέκτησε ούτε ένα χιλιόμετρο λειτουργικού δικτύου ποδηλάτου, ενώ οι κυκλοφοριακές συνθήκες μετά την καραντίνα έχουν επιδεινωθεί δραματικά. Η Αθήνα δεν μπορεί να χάσει άλλα πέντε χρόνια. Η Ανοιχτή Πόλη από οποιαδήποτε θέση θα συνεχίσει να θέτει το ζήτημα του ποδηλάτου και της βιώσιμης κινητικότητας ως σημαντική προτεραιότητα, με συγκεκριμένες προτάσεις. Όχι με ευχολόγια, και έργα βιτρίνας, αλλά με ουσιαστικές παρεμβάσεις που λαμβάνουν υπόψη τις δυσκολίες και τις δυνατότητες της Αθήνας και που αξιοποιούν την εμπειρία της δραστήριας ποδηλατικής κοινότητας, αλλά και τις σημαντικές μελέτες που υπάρχουν, αλλά μένουν αναξιοποίητες.
Η Αθήνα μπορεί και πρέπει να αλλάξει, να γίνει πιο βιώσιμη και φιλική και αυτός είναι ο δρόμος για να το πετύχουμε.