Εντάξει... μην μας πιάνει και καμιά τρέλλα. Η δεκαετία του 80 είχε τα καλά της και τα κακά της. Όσοι την έζησαν συνδέουν και συγχέουν πολλά από τα κακά με τα καλά, γιατί ακριβώς αυτά είναι δεμένα με το δικό τους παρελθόν.

Αναπολώντας την δεκαετία του 80, αναπολούν την εποχή που οι ίδιοι ήταν νέοι ή παιδιά. Έτσι η Μανίνα και η Κατερίνα θεοποιούνται. Κάτι ελληνικές ταινίες της χειρότερης «υποστάθμης» πούλεγε και η μάνα μου, παρουσιάζονται σαν πρότυπα. Και η ντίσκο μουσική της εποχής στις χαμηλοφωτισμένες ντισκοτέκ, το ντάπα-ντούπα εκείνης της περιόδου, εμφανίζεται σαν το απόλυτο «ναί» στην διασκέδαση. Μην ξεχνάμε κι όλας ότι ήταν η εποχή του απόλυτου δεσίματος της τηλεόρασης με την πραγματική μας ζωή.

Όσο για την πολιτική και την κοινωνία; Εξαρτάται από το ποιός ήσουν τότε και ποιός είσαι σήμερα, σε ποιά κατεύθυνση κινήθηκες τότε και προς τα που πας σήμερα, για να διαμορφώσεις την ιδιαιτερότητα της άποψής σου.

Εμείς δεν σας λέμε τίποτα.

Απολαύστε αυτό το βιντεάκι, που είναι του τύπου: για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν, η καλύτερα να αναρωτιούνται, οι νέοι. Τουλάχιστον οι παλιοί, είμαστε σίγουροι ότι τουλάχιστον θα χαμογελάσουν σε κάποιες στιγμές... κι αν είναι με παρέα θα κάνουν σχόλια, όπως «καλά...ε; το θυμάσαι αυτό;»