Πως γίνεται ένας χώρος χαρακτηρισμένος από το πολεοδομικό σχέδιο ως χώρος πρασίνου από το 1981 να αξιοποιείται έως σήμερα ως χώρος πάρκινγκ που ανήκει σε ιδιώτη;

Ένας εν δυνάμει χώρος πρασίνου σε μια περιοχή που πάσχει από έλλειψη πρασίνου και που βρίσκεται μάλιστα σε καίριο σημείο της, δίπλα ακριβώς στο μετρό Σεπολίων.

Ο χώρος χαρακτηρίζεται και επαναχαρακτηρίζεται ως προς απαλλοτρίωση από το δημοτικό συμβούλιο, αλλά τίποτα δεν προχωρά. Φέτος εγκρίθηκε η δέσμευση ποσού 3,1 εκ, ευρώ για την πληρωμή της απαλλοτρίωσης, η οποία δέσμευση ισχύει για το τρέχον και το προσεχές έτος.

Αν δεν πιεστεί όμως ο δήμος από τους κατοίκους, έχουμε την υποψία ότι μετά από δύο χρόνια, πιθανόν να εγκριθεί ξανά η απαλλοτρίωση, πιθανόν και όχι.

Ο δήμαρχος θα μπορούσε να γλυτώσει από πολύ περπάτημα στην περιοχή που ψάχνει χώρο για pocket parks, μια κι αν αυτός ο χώρος γίνονταν χώρος πρασίνου, όπως άλλωστε είναι χαρακτηρισμένος, θα ισοδυναμούσε με καμιά δεκαριά τέτοια τουλάχιστον.

Το οικόπεδο σήμερα αξιοποιείται ως πάρκινγκ ιδιωτικό, ενω θα μπορούσαν να γίνουν πολλά πράγματα σε αυτόν τον χώρο, για όφελος των κατοίκων της περιοχής που στενάζει ανάμεσα στις πολυκατοικίες και στην κίνηση.

Κάποιοι έχουν προτείνει να γίνει και υπόγειο δημοτικό πάρκινγκ κάτω από οτιδήποτε γίνει στην επιφάνεια. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό είναι εφικτό.

Αυτό όμως που σίγουρα δεν είναι αποδεκτό, είναι το να παραμένει ο χώρος έτσι όπως είναι σήμερα. Μια μάντρα με αυτοκίνητα.